Hart onder de riem

‘Het verlies en verdriet, de rouw, het gevoel van verraad wanneer je je geliefde naar het verzorgingshuis brengt.’ Josine ten Berge uit Amsterdam reageert in NRC op de indringende stukken over dementie, van Frits Abrahams en Bas van Putten.

‘De horror die je voelt wanneer je ziet dat de geliefde zelf ook nog enigszins realiseert wat er mis is, al is dat maar af en toe en snel vergeten.’

Onbeschreven blad

Sinds een aantal jaren is zij werkzaam in precies zo’n verzorgingshuis,schrijft Ten Berge in NRC,  op een groep van zeven bewoners met dementie. ‘Graag zou ik al die families een hart onder de riem willen steken. Elke nieuwe bewoner is voor mij een onbeschreven blad. Ik leer de bewoners kennen, waar ze van houden, wie ze liefhebben. En samen met mijn collega’s ga ik veel om ‘mijn’ bewoners geven.’

Nieuw mens ontdekken

‘Wij kunnen de laatste vertrouwde kennissen zijn, gloednieuwe relaties die iemand aangaat zo in de staart van het leven. En naast de familie, die wel de last van verlies torst, kunnen wij ook iets bieden, namelijk aandacht, veiligheid en vooral het plezier van het ontdekken van weer een nieuw mens.’