Never nooit in een verpleeghuis!

Zo, nu staat het zwart-op-wit in de krant, schrijft Ans Peters uit Zeist in de Volkskrant: Onthoud en noteer: ik wil onder geen beding naar een verpleeghuis.

Rillend van afkeer las Peters in de Volkskrant een column van Thomas van der Meer over hoe agressieve dementerenden andere bewoners dwarszitten. In haar reactie in de brievenrubriek schrijft ze: “Ik knip de column en deze ingezonden brief uit de krant, plak ’m op mijn euthanasieverklaring en zorg ervoor dat ik deze ieder jaar up-to-date houd. Never nooit in een verpleeghuis!”

Wat een ver-schrik-ke-lijke man

Van der Meer (schrijver en werkzaam in een verpleeghuis, in de column gefingeerde namen gebruikend) verhaalt in zijn column onder meer: “In de luie stoel bij de tv zit mevrouw Mousseaux (95). Ze kijkt op van haar breiwerk en zegt: ‘Wat een ver-schrik-ke-lijke man’. Mevrouw Mousseaux is een asshole. Vorige week zat ze ook in die stoel en toen stak ze opeens haar been uit terwijl er iemand langsliep. Ik was geschrokken bij de gestruikelde bewoner neergehurkt, maar mevrouw Mousseaux breide gewoon door en vroeg, zonder op te kijken: ‘Heeft ze haar heup gebroken?’”

Best veel agressie

In het leven van iemand met dementie gaat de hele dag van alles mis en dat is frustrerend, merkt Van der Meer op: “Ook raak je door dementie je goede manieren kwijt en kun je uiteindelijk de taal niet goed meer beheersen, waardoor je niet kunt uitleggen wat je dwarszit. Daardoor komt agressie best vaak voor op een psychogeriatrische afdeling.”

Met stok achterna

Van der Meer is zelf nog nooit door een bewoner geslagen en dat is ook een kwestie van geluk schrijft hij in de Volkskrant: “De meeste klappen worden uitgedeeld door mevrouw Dobbelaar (90), maar mij slaat ze niet, omdat ik een man ben. Mijn vrouwelijke collega’s smijt ze haar pillen in het gezicht en jaagt ze met haar stok achterna, maar ik krijg een schalks lachje en een tik voor mijn billen. ‘Ik heb zin om ondeugende dingen met jou te doen’, zegt ze.”