De thuiszorg en De Nieuwe Bejaarde

Pien Rebel (58) schreef De Nieuwe Bejaarde, een prachtig boek over het vak dat ze meer dan dertig jaar met hart en ziel uitoefende: de thuiszorg. Harriet Duurvoort schrijft er over in haar column in de Volkskrant.

“Ontroerend en vaak hilarisch portretteert ze de cliënten waar ze over de vloer komt. Oude mensen die in al hun naakte kwetsbaarheid, nurksheden, gektes en aandoenlijke viezigheid afscheid nemen van het bestaan, en de prachtigste verhalen vertellen over de voorbije tijd en een beeld schetsen van steeds weer nieuwe afzwaaiende generaties. Hoe Nederland veranderde is niet raker te beschrijven.”

Tijd en aandacht

Tijd en aandacht is het beste wat ze haar cliënten kan geven, schrijft de columnist in de Volkskrant over het boek. Dat komt ernstig onder druk te staan als het efficiency-denken de zorg insluipt, en de tijd van mens tot mens steeds sterker onder druk wordt gezet. Bureaucratie smoort alle werkplezier. Als ze bij de manager van de zorgmanager klaagt over werkdruk, is hij niet onder de indruk. Het is niet de bedoeling om overal ‘koffie te drinken’. Alle werk dat niet bestaat uit uitkleden, wassen en weer aankleden, is overbodig.

De werkelijke waarde van zorg

Overal in de thuiszorg wordt het uitvoerend personeel beschouwd als een kostenpost waar zo veel mogelijk op moet worden bezuinigd, merkt Duurvoort in de Volkskrant op: Kwaliteit wordt vooral uitgedrukt in kwaliteitskeurmerken die aanbestedingscontracten opleveren. Maar de werkelijke waarde van zorg kan je alleen afmeten in empathie, aandacht, en geduld zonder oordelen. In menselijkheid. Niet in controle op ‘efficiency’, of minutieuze administratie.

Harde keuzes maken

Het is volgens de Volkskrant-columnist een schitterend vak dat schromelijk ondergewaardeerd en betaald wordt. In ons vergrijzende land moeten we harde keuzes maken. “Geven we ons gemeenschapsgeld liever aan thuiszorgmedewerkers die troost en een luisterend oor bieden in de laatste fase, of aan managers, aanbestedingsjuristen en zorgrobots?”