Klaar met leven maar niet gehoord

Diny Kuppens (81) schreef dat haar euthanasiewens wordt genegeerd. NRC publiceert een selectie van de reacties op haar artikel.

Doorverwijzen

“Natuurlijk staat het de arts vrij zijn medewerking aan euthanasie te weigeren, maar volgens de richtlijnen van de KNMG heeft hij dan wel de plicht Diny te verwijzen naar een andere arts die wél bereid is haar verzoek te honoreren.”

Ik hoop dat dit verandert

“Ik heb mijn vader zien wegteren door kanker en het was verschrikkelijk. Dat wil ik beslist niet. Dus dan denk ik: kan dit niet anders in de toekomst? Ik hoop het voor wanneer ik tachtig word.”

Onmenselijk vind ik dit

“Een zelf gekozen levenseinde kan ondanks het voorstel van D66 van Pia Dijkstra nog steeds niet in Nederland. Het hoogst haalbare is dat mensen zelf besluiten om geen voedsel en drank meer tot zich te nemen. Onmenselijk vind ik dit.”

Angst voor de eindigheid

“Dag mevrouw Kuppens. Wat een mooie brief heeft u geschreven en wat een moed om uw wens om te sterven kenbaar te maken. Dat u door de omgeving niet wordt begrepen, komt vooral door degenen die zelf angst hebben voor de eindigheid van het aardse bestaan en zich niet in uw situatie in kunnen leven.”

Goede bedoelingen

“Een schrijnend verhaal van Diny Kuppens. Heel goed dat ze beschrijft wat er gebeurt in Nederland en alle goede bedoelingen ten spijt, dat er niet geluisterd wordt naar de cliënt.”

Dit hoor ik zo vaak

“Wat een aangrijpend verhaal en zo herkenbaar, want dit is wat ik al mijn hele werkende leven als verpleegkundige hoor. ‘Dit heb ik niet zo gewild’, en vaker nog: ‘dit heeft vader of moeder niet gewild’.”

Het verdriet in het verpleeghuis

“Het verdriet achter de verpleeghuisdeuren, noem ik het. Sinds mijn moeder jarenlang, liggend in een (rol)stoel ‘op maat’, heeft liggen wachten op het einde, zijn deze verhalen een aanslag op mijn ziel.”