De ouderenzorg en het voltooide leven

Miel Vanstreels werkte van 1974 tot 2014 (met veel plezier en toewijding) in de ouderenzorg: als verpleeghulp, als afdelingshoofd, als maatschappelijk werker en cliëntadviseur. “Ik heb de opkomst van de bejaardenhuizen meegemaakt, als afsluiting van mijn carrière moest ik verzorgingshuizen helpen afbouwen”, schrijft hij in De Limburger.

“Intussen hoor ik als zeventiger zelf bij de ‘bejaarden’. Zou ik, als het niet anders kon, opgenomen willen worden in een zorgcentrum? Nee, ik wil als het enigszins kan niet afhankelijk worden van anderen.” Vanstreels beschrijft hoe hij zijn wilsbeschikking heeft opgesteld. “Ik hoop vurig dat ‘de wet voltooid leven’ er alsnog komt. Ouderen kunnen dan op een zelfgekozen moment hun leven waardig beëindigen.”

Toekomst geruster tegemoet zien

Kan die wet een deel van de oplossing zijn voor ‘de vastlopende ouderenzorg’? “Waarom niet”, schrijft Vanstreels in De Limburger. “Net als bij de euthanasiewet zal er aan zoveel zorgvuldigheidseisen voldaan moeten worden, dat geen enkele oudere zich bedreigd hoeft te voelen. Integendeel, door ‘de wet voltooid leven’ zullen, zo vermoed ik, veel van mijn leeftijdgenoten hun toekomst een stuk geruster tegemoet zien.”