Hoe dichten we de gaten in de keten?!

In ons land lijk veel maakbaar te zijn, maar in de zorg is dat nogal eens een uitdaging, schrijven twee revalidatieartsen in een praktijkperikel in Medisch Contact. Zo ook in de medisch-specialistische revalidatiezorg, en dan vooral in de overdracht van klinische opname naar een verpleeg-/verzorgingshuis of thuiszorginstelling.

De artsen beschrijven een Wlz-aanvraag voor een permanente verblijfsplaats in een verpleeghuis (complexe situatie met een stevige zorgvraag, maar in principe niet ondoenlijk). “Wat blijkt: afwijzing na afwijzing… De zorgvraag is te hoog of te complex, er zijn personeelsproblemen, er is geen plek, enzovoort.

Afgewezen en somber

Pas na negen (!) maanden is er een geschikte woonplek gevonden binnen een kleinschalige instelling,aldus de praktijkperikel in Medisch Contact.” Patiënt is hiermee in totaal anderhalf jaar klinisch opgenomen in ons revalidatiecentrum. Vooral ellendig voor de patiënt zelf, die zich hierbij zeer afgewezen en somber voelde. Maar ook nadelig voor de doorstroom in onze instelling. Om over de kosten maar niet te spreken.”

Steeds meer complexe zorgvraag

In ons land komen steeds meer patiënten met een complexe zorgvraag, en is het dus des te belangrijker dat deze doorstroomproblemen verleden tijd worden, concluderen de revalidatieartsen. “Wij vragen ons af: hoe kunnen we in situaties als deze de gaten in de keten dichten?!”