Niet afpoeieren maar helpen

In de moeilijke fase waarin het thuis niet meer gaat krijgen de ouderen en hun naasten niet te maken met begripvolle en behulpzame ambtenaren, schrijft Trouw-columnist Nelleke Noordervliet.

“Ze krijgen te maken met Instanties. Instanties nemen de gedaante aan van stapels formulieren en onbereikbare telefoonnummers. Instanties zijn de onpersoonlijke afkortingen en in beton gegoten regels waarachter uitvoerders zich verstoppen.”

Ken elkaars namen

Laten we beginnen met namen, stelt Noordervliet voor: “Ken elkaars namen. Huisarts Goossens belt voor patiënt De Bruin mevrouw Van der Maat. Zij weet de weg, zij vult slechts één formulier in, zij rapporteert elke week over de voortgang, zij schakelt interim hulp en zorg in, zij is het aanspreekpunt en de oplosser van het probleem. Dat is haar baan. De overheid betaalt haar, niet om de cliënt af te poeieren maar om meneer De Bruin te helpen.”

Hopen op de dood

Mevrouw Van der Maat is eerlijk, aldus de schrijfster in Trouw: “Ze zegt niet dat meneer De Bruin zo lang mogelijk in zijn eigen huis moet blijven wonen en daar passende zorg krijgt, als die passende zorg er niet is of als ‘zo lang mogelijk’ in de praktijk betekent: in ontredderde staat hopen op de dood. Of zelfs: vragen om de dood.”