Geen filter meer tussen thuis en ziekenhuis

Jonge huisartsen werken tegenwoordig vaak nomadisch. Ze trekken rond van praktijk naar praktijk. Zo verdwijnt een van de belangrijkste aspecten van de relatie tussen een dokter en een ziek mens, schrijft Bert Keizer in zijn column in Trouw: continuïteit.

“Het betekent dat je bij acute nood buiten kantooruren, bezocht wordt door een arts die jou nog nooit gezien heeft. En die zal je sneller naar een Spoedeisende Hulp sturen. De nomadisch werkende huisarts betekent het wegvallen van een filter dat voorkwam dat de verkeerde problemen op de Spoedeisende Hulp belandden.”

Dom, schadelijk en duur

Er is nog een oorzaak van te veel ouderen op de Spoedeisende Hulp, schrijft Keizer in Trouw: de sluiting van de verzorgingshuizen. “Het is met gemak de domste, schadelijkste en uiteindelijk duurste manoeuvre ooit bedacht binnen een Haags bureel. Opnieuw werd er een filter verwijderd tussen thuis en ziekenhuis, dit keer in de vorm van de verpleegkundige in het verzorgingshuis die in samenspraak met de huisarts onnodige ziekenhuisopnames kon voorkomen.”

Ellende vergroot

Het grijpt allemaal mooi in elkaar om de hoeveelheid ellende te vergroten, constateert de Trouw-columnist:  Door de sluiting van de verzorgingshuizen zijn ouderen er in de thuissituatie vaak veel beroerder aan toe dan voorheen. En ze worden buiten kantooruren bediend door huisartsen die deze mensen helemaal niet kennen.

Niet meteen op diagnosejacht

Vervolgens zijn er in het ziekenhuis na acht uur ’s avonds te weinig oudere, ervaren artsen aanwezig die niet meteen op diagnosejacht gaan. “Artsen die de tijd durven nemen om misschien wel helemaal niets te doen.” Ook binnen geneeskunde is men zich volgens Keizer bewust van deze misstanden en er zijn initiatieven rond de gebroken heup bijvoorbeeld, of bij kanker op hogere leeftijd, om medische interventies te doseren.

Iets opschrijven

Daarnaast is het volgens de Trouw-columnist aan ouderen om zich te wapenen tegen de ellende waar je in kunt belanden met je oudere lijf door iets op te schrijven over wat je niet wilt dat er met je gebeurt. En iemand aan te wijzen die het voor je opneemt, zo mogelijk een van je kinderen.