Elke wijk vaste huisarts en zorgteam

In de wijkverpleging zie je iets geks, zegt de topman van CZ (de tweede zorgverzekeraar van ons land) in de Volkskrant : je hebt wijken met meer dan honderd aanbieders, en toch is er structurele schaarste.

“De markt is dus niet het ultieme verdelingsmechanisme. We moeten de spelregels veranderen, zodat de kwetsbaarste mensen het eerst worden geholpen.” In het ideaalbeeld, aldus De Groot in de Volkskrant, heeft elke wijk een vaste huisarts met vaste wijkzorgteams, die bestaan uit zorgverleners van één of twee organisaties.

Niet alle partijen betalen

Dan kan de huisarts goede zorg leveren, dan kun je afspraken maken wie welke zorg levert. Dat vragen we nu al van de huisarts, maar met zo veel aanbieders gaat dat helemaal niet. Zorgverzekeraars zouden het aantal aanbieders moeten kunnen beperken, door niet alle partijen te hoeven betalen.”

Dat vergoeden wij niet

Die eenvoud heb je volgens De Groot nodig om elkaar te leren kennen, en dat heb je nodig om zorg te coördineren.” We hebben het te complex gemaakt.” Het zal betekenen dat de zorgverzekeraar bepaalt van wie je zorg krijgt. De Groot: “Als je wilt dat de kwetsbaarste mensen het eerst worden geholpen, moet je ook wat minder keuzevrijheid accepteren. Dan moet de zorgverzekeraar kunnen zeggen: die zorg vergoeden wij niet.”

Steunkousen

In Midden-Brabant heeft CZ partijen uitgedaagd om na te denken over steunkousen. “Daar gaan veel uren wijkverpleging aan op, terwijl je je kunt afvragen of de wijkverpleging daar wel voor nodig is. Partijen hebben daar vergaande afspraken over gemaakt, maar ondertussen blijft er ook een aanbieder die zich juist specialiseert in het aantrekken van steunkousen. Die wij vervolgens ook móéten betalen.”

Wat zijn we aan het doen?

Dat heeft iets wrangs, aldus De Groot in de Volkskrant: de ene organisatie kiest er bewust voor ermee te stoppen, ook al weten wijkverpleegkundigen dat het wegvallen van zorgmomenten meer eenzaamheid tot gevolg heeft, en iemand anders levert het vervolgens wel. Wat zijn we dan aan het doen? Hierom is het zo belangrijk dat de politiek echte keuzen maakt.”