Deprimerend appartementje

Hoe beklemmend en deprimerend kan zo’n minimaal, relatief duur, appartementje in een onpersoonlijk complex voor ouderen zijn. Een lezer van het Eindhovens Dagblad schrijft erover. “Blessures en ziekten vragen juist om woningen waar is nagedacht over de praktische kant: geen te lage of te hoge kasten, ruimte om makkelijk te manoeuvreren, licht en buitenlucht.”

Dus, aldus de bijdrage in de brievenrubriek van het Eindhovens Dagblad:  aandacht voor voldoende leefruimte met een toenemend aantal hulpmiddelen zoals rollator, scootmobiel, eventuele huisrobot, plaats voor de leuke hobby met benodigde opbergruimte, voor ontvangst van groepjes mensen uit het sociale netwerk, voor een behoorlijke logeerplek voor een hulp biedende, ver weg wonende vriend of familielid, genoeg (kelder)bergruimte voor mobiliteit vergrotende vervoersmiddelen zonder bijna onmogelijk gemanoeuvreer in te smalle gangetjes met scherpe bochten. Een ruimer balkon is gewenst, met privacy en niet slechts een dunne afscheidingsplaat met de buren.