Nog een grote liefde beleven?

René Diekstra  kreeg een aantal intrigerende reacties op een column waarin hij beschreef hoe onze gevoelens werken als magneten, schrijft hij in Dagblad van het Noorden. “Kern daarvan is dat het een misverstand is te denken dat het verlangen naar een grote liefde voornamelijk een verlangen van de jeugd of de jonge volwassenheid is.”

Minder taboe

Dat verlangen blijkt ook, aldus een aantal lezers, te bestaan bij veel ouderen, zelfs van 80 jaar en ouder. Niet zelden minstens zo sterk. Het lijkt er zelfs op dat verliefdheid het leven op hoge leeftijd heel wat spannender maakt, aldus de columnist van Dagblad van het Noorden. En het lijkt er ook op dat op het erover praten minder een taboe rust dan eerder.

Jaloezie

Diekstra schrijft over een 65-jariger weduwnaar die zegt een zekere boosheid op de natuur of evolutie te voelen die je zulke streken levert: je lichaam laten aftakelen en tegelijkertijd je verlangen springlevend houden. Die boosheid neemt soms de vorm aan van jaloezie op jongere mensen, die met hun nog mooie lichamen verkiesbaar zijn voor liefdeservaringen waarvoor hij allang geen kandidaat meer is.

Hoofdschuddend

Een enkele keer, als hij op een (familie)feest is waar gedanst wordt, probeert hij even aan zijn verlangen toe te geven door, als hij dat onopvallend kan regisseren, te dansen met een jongere vrouw die hij aantrekkelijk vindt. Maar staat hij eenmaal op de dansvloer, dan kijkt hij als een hoofdschuddende toeschouwer naar zichzelf.

Rotstreek

Diekstra vroeg hem laatst of hij denkt dat veel oudere mensen op dit punt met hetzelfde innerlijke conflict worstelen. ‘Ik weet het wel zeker’’, was zijn antwoord. ‘Mannen maar ook vrouwen. En ik weet ook wel zeker dat veel ouderen doodgaan omdat er voor hen geen liefdevolle relatie meer in het verschiet ligt.’ Wat een rotstreek van de evolutie eigenlijk, schrijft  de columnist van Dagblad van het Noorden.