Ik wil niet oud worden

‘Onze samenleving heeft een bijna obsessieve drang naar een lang leven. Maar is het verlangen naar een korter, betekenisvol leven niet net zo legitiem als de wens om de honderd te halen?’ Die vraag stelt Ernesto Herrera Fuentealba (22) in de Volkskrant.

‘Oud worden is in onze cultuur synoniem geworden met succes. Hoe langer je leeft, hoe waardevoller je bestaan lijkt te zijn geweest. Maar ik vraag me af: is dat werkelijk zo? Is een lang leven per definitie beter dan een korter, maar intens beleefd bestaan? Voor mij is het antwoord helder: nee.’

Aftakeling en verlies autonomie

Ouderdom brengt vaak fysieke aftakeling, verlies van autonomie en het langzaam vervagen van herinneringen met zich mee, schrijft Herrera Fuentealba in de Volkskrant. ‘De gedachte om mijn laatste jaren door te brengen in een verzorgingstehuis, afhankelijk van anderen en vervreemd van mijn eigen identiteit, maakt me angstig. Waarom zouden we koste wat het kost vasthouden aan het leven als de kwaliteit ervan zo onzeker is?’’

Ouderdom niet als hoogste doel

Herrera Fuentealba leeft liever ‘intens en op mijn eigen voorwaarden, dan krampachtig vast te houden aan elk extra jaar’.’Ik mijn leven wil leven op mijn eigen voorwaarden, zonder de druk om de ouderdom als hoogste doel te beschouwen.

Eigen waarden en wensen

En dat is precies waar het om draait’, aldus de schrijver in de Volkskrant: dit is mijn leven. ‘Ik bepaal hoe ik het inricht en hoe lang ik het wil leiden. Voor sommige mensen is ouderdom een bron van vreugde en vervulling, en dat is prachtig. Maar voor mij betekent geluk niet per se een lang leven, maar een leven dat in harmonie is met mijn eigen waarden en wensen. Dat zou net zo gerespecteerd moeten worden als de wens om honderd te worden.’