Tien jaar fit met pensioen een eeuwigheid

‘Ik ben een spijtoptant. Een gedesillusioneerde pensionado, die inmiddels al tien jaar van de arbeidsmarkt af is.’  Dat vertelt een energieke 74-jarige Maurits in de AD-column van Anne-Marije Buckens.

‘Ik kon destijds door een aantrekkelijke regeling vervroegd uittreden. Zo beu als ik het werken toen was, greep ik deze mogelijkheid met beide handen aan. Heerlijk leek me dat, nooit meer werken.’

‘Het begon ook allemaal best aardig’, gaat Maurits verder in Buckens’ column in het AD. ‘Beetje reizen, beetje klussen. Maar weet je hoe lang tien jaar is? Het duurt al een eeuwigheid! Ondertussen ben ik fit, gezond en gemotiveerd. Misschien leef ik nog wel twintig jaar. Dan ben ik dus dertig jaar van mijn leven met pensioen. Realiseer je eens hoe lang dat is. Pure derving van arbeidskapitaal.’

‘Als het over pensioneren gaat, dan gaat het vaak over de financiële kant van het verhaal. De cijfertjes’, aldus Maurits in het AD-column. Wat ik mis in het publieke debat, is de beleveniskant. Wat het betekent voor mensen en voor de samenleving.’