Wie de regie wil, moet nadenken over de dood

Zelfbeschikking is een groot goed, zeker als het over het eigen lichaam gaat en de eigen laatste waardigheid. Dat schrijft NRC in een commentaar na een vijfdelige serie over beslissingen op de grens van leven en dood.

Uit de serie artikelen blijkt volgens de krant dat de stem van de patiënt zwaarder klinkt als het gaat om levensbeëindiging. “Dat is toe te juichen.” Tegelijkertijd wordt uit de serie ook duidelijk dat er geen sprake is van een ‘doodscultuur’, zoals tegenstanders van euthanasie en de voltooid leven-wet vrezen. “Er zijn protocollen, die terecht streng zijn om misbruik tegen te gaan. Om lichtzinnige beslissingen over een onomkeerbaar besluit te voorkomen.”

Complexe afweging

En toch vinden binnen die regels zorgverleners ruimte om intimiteit te scheppen, om aandacht te geven aan de mens, en troost te bieden aan familie. Dat is bemoedigend, schrijft NRC. “Het is een complexe afweging, die dus dagelijks wordt gemaakt door professionals. Dat verdient eveneens lof.

Ga het gesprek aan

Maar dit vraagt volgens NRC ook dat een ieder daar zelf ook over nadenkt; hoe wil ík sterven? “Ga het gesprek over de dood aan voordat het nodig is, zeiden zorgverleners in NRC. Zoals aan zwangeren wordt geadviseerd een geboorteplan te maken zodat partner, verloskundige en andere medici op de hoogte zijn van de wensen, zou iedereen – zeker op een bepaalde leeftijd – ook een sterfteplan moeten opstellen. Juist voor wie de regie wil houden en bij zijn levenseinde die maar moeilijk uit handen kan geven.”