Wat wil de nabestaande?

Een NRC-artikel ‘Begraven of cremeren? Voorkom ongemak en laat het weten’ gaat uit van de wensen van de overledene. Maar de overledene is er niet meer en heeft eigenlijk ‘niets te willen’, reageert Paul A. Kirschner uit Hoensbroek: Het gaat over wat haar/zijn dierbaren – de mensen die achterblijven – willen. Wat geeft hen comfort? Hoe willen zij deze belangrijke gebeurtenis herinneren?

“Willen zij ergens naar toe kunnen gaan en hun dierbare af en toe toespreken, bijvoorbeeld op moeilijke momenten (dat deed mijn vader vaak)?” Dan is begraven het beste, aldus Kirschner in NRC. “Willen zij de overledene altijd bij zich hebben, dan is cremeren en verdelen van de as misschien het antwoord. Idem voor de invulling van de uitvaart. Welke muziek doet aan haar/hem denken? Welke foto’s zijn dierbaar?”

Niet over je  eigen graf regeren

“Als je dood bent, ben je er niet meer. Je moet niet, letterlijk, over je eigen graf regeren”, schrijft Kirschner. “Het gaat niet om de overledene, maar om de nabestaanden; de mensen die door moeten gaan met hun leven zonder jou. Zij moeten jouw dood verwerken, zij moeten doorleven. Laat hen ook zelf bepalen hoe zij dat het beste menen te kunnen en moeten.”