Ongeneeslijk. Niet uitbehandeld.

U heeft ze vast zien hangen in de abri’s door het hele land, schrijft Toosje Valkenburg in een column het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde: “Een prachtige fotoserie van PZNL om palliatieve zorg onder de aandacht te brengen. Het kan wat mij betreft niet vaak genoeg gezegd worden: ‘uitbehandeld’ zou uit ons collectieve artsenvocabulaire moeten worden geschrapt. De weinige moed zakt de patiënt in de schoenen. Uitbehandeld, opgegeven, gaat u maar naar huis.”

Niet te vroeg sterven

“Nu we ook steeds langzamer sterven moeten wij, dokters, ook onze verantwoordelijkheid nemen voor de mensen die blijven leven, ondanks dat allerlei potentieel dodelijke ziektes grip op hen proberen te krijgen. Daar wringt de schoen natuurlijk ook. Enerzijds moeten we op tijd leren spreken over de eindigheid van het leven – vooral over het medisch handelen daarbij – en anderzijds zijn we verplicht om al onze kennis en kunde in te zetten om mensen niet te vroeg te laten sterven.”

Korte tijd om succes te behalen

Ondertussen is Valkenburg in het hospice waar zij werkt meer dokter dan in de spreekkamer van haar huisartspraktijk, schrijft zij in het NTvG. “Juist in het hospice wordt mijn deskundigheid als dokter gevraagd. Creatief zijn met pillen, maar een korte tijd om succes te behalen en blijven nadenken over welke verklaringen er zijn voor de pijn, de misselijkheid en het energieverlies. Dit alles in aanvulling op de deskundigheid van de andere formele en informele disciplines en met nauwelijks aanvullende diagnostiek.”

Volop behandelen in het hospice

Er wordt volop behandeld in het hospice, aldus Valkenburg in haar NTvG-column: juist daar. “‘Even afwachten’, de meest gevleugelde huisartsuitdrukking, is er niet bij. Volop behandelen om bij te kunnen dragen aan het uiteindelijke doel: rust brengen zodat de patiënt met zijn naasten kan komen tot een afscheid, in balans, en de symptomen onder controle houden. Uitbehandeld? Zeker niet!”