Lang leve de begraafplaats

“Hoe idyllisch het allemaal ook was, toch bekroop me ook een onrustig gevoel”, schrijft  Stijn Fens in Trouw in een column over zijn bezoek aan het graf van zijn vader.

“Het blijkt dat tegenwoordig steeds minder mensen zich laten begraven. Begraafplaatsen zijn nog net niet op sterven na dood, maar het aantal open plekken op onze dodenakkers neemt steeds verder toe.” Elk jaar sluiten in Nederland noodgedwongen begraafplaatsen, liet de Landelijke Organisatie voor Begraafplaatsen weten.

Is er toekomst

Het komt allemaal door de toenemende populariteit van het cremeren, schrijft Fens in Trouw. Inmiddels verkiest ruim twee derde van de Nederlanders de verbrandingsoven boven Moeder Aarde. “Alle respect voor ieders keuze, maar het stemt mij toch weemoedig. Een kleine rondgang op internet maakte het er niet beter op. ‘Nederlanders steeds positiever over cremeren’ (site EO), ‘Tarieven grafrechten verschillen sterk en stijgen flink (Het Financieele Dagblad) en ‘Heeft de begraafplaats toekomst?’ (site van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten).

Sterfhuisconstructie

De Trouw-columnist las: “Een gemeente die besluit elk jaar vijftig graven te ruimen, maar er in datzelfde jaar niet meer dan vijftien uitgeeft, gaat er jaarlijks 35 graven op achteruit”. De doden als beurskoersen. Even verderop in het stuk wordt dood-deskundige Brenda Mathijssen geciteerd: ‘Niets zo erg als een dode begraafplaats’. Spontaan kwam bij mij het woord ‘sterfhuisconstructie’ op.”