Euthanasie vaak vraag om goed einde

Waar de één zich in de beginjaren nog ongelooflijk eenzaam voelde als hij euthanasie uitvoerde, voelt de ander zich nu goed geholpen en gesteund. Huisartsen Flip Sutorius (70) en Marloes Tack (40) blikken in Medisch Contact samen terug op wat de euthanasiewet – die op 1 april 20 jaar bestaat – heeft veranderd.

Tack vindt het belangrijk om te voorkomen dat euthanasie een doel op zich wordt. ‘Wat mij betreft is euthanasie de meest extreme vorm van palliatieve zorg. Er zijn ook patiënten voor wie andere oplossingen net zo passend of nog passender zijn.’

Meer keuzemogelijkheden

De huisarts pleit er absoluut niet voor ‘dat je met alternatieven euthanasie moet zien te voorkomen, maar door euthanasie te plaatsen in het bredere spectrum van palliatieve zorg en levenseindevragen, deelt de dokter de verantwoordelijkheid met de patiënt. Daarmee wordt de druk voor de dokter kleiner en de keuzemogelijkheden voor de patiënt groter.’

Eigenlijk iets anders

Mensen vragen om euthanasie, maar willen vaak eigenlijk iets anders, is de ervaring van Sutorius. Het is vaak een vraag om een goed einde, merkt ook Tack. ‘Maar dat kan op verschillende manieren worden ingevuld. Het eerste wat je doet als iemand om euthanasie vraagt, is ofwel uitleggen wat het is, ofwel vragen wat diegene daarmee bedoelt. Dan blijkt dat lang niet altijd euthanasie te zijn.’

Ervaringen delen

Volgens Sutorius zou er meer nagedacht moeten worden over hoe we artsen meer vertrouwd kunnen maken met euthanasie, en dan met name met de ‘minder complexe’ situaties. ‘Bij het Expertisecentrum Euthanasie, waar ik in de raad van toezicht zit, zien we een enorme toename van gevallen die in mijn ogen de behandelend arts prima zelf had kunnen uitvoeren. Wat zou helpen is het delen van ervaringen uit de praktijk. Als de SCEN-groepen hun dokters in hun regio nóg meer zouden informeren zou je volgens mij een hoop angst weghalen.’