Oké, laatste levensfase, maar wel bezig blijven

Hersenwetenschapper Erik Scherder (72) kampt met een grote angst voor de dood. Gaat hij daarom niet met pensioen?  In het AD zegt Scherder daarop: ‘Ja, dat is de laatste levensfase. Mijn kleinkinderen zijn echt goud – met mijn oudste kleinzoon van bijna vier zit ik op vioolles, dat is enorm leuk. Maar ik moet er niet aan denken dat dat het enige zou zijn. Ik heb ook niet het gevoel dat ik minder ben dan vroeger, of dat ik begin te haperen.’

Scherder (bij de EO te zien in een serie over het nut van optimisme) vertelt in het AD weleens een fotoserie te hebben gezien van mannen die net na hun pensioen gefotografeerd werden, en twee jaar later. ‘Je weet niet wat je ziet! Oud! De stekker eruit!’ Probeert Scherder met doorwerken en bewegen de dood voor zich uit te duwen? ‘Een beetje ja. Ik heb graag het idee dat als er iets gebeurt, dat ik kan zeggen: ik heb het maximale gedaan. Daarom drink ik ook niet. En door bezig te blijven word ik ook niet met het einde geconfronteerd. Ik ben gewoon hier op de VU, en daar ben ik altijd al geweest. Oké, het zijn mijn laatste decennia die zijn aangebroken. Maar ik wil er niet op wachten.’

Nog maar tien vakanties?

Scherder vertelde eens dat hij op vakantie vaak denkt: misschien heb ik nog maar tien vakanties voor me. In het AD zegt Scherder hierover: ‘Dat denk ik nog steeds. Het is toch een idioot idee dat ik me het ene moment goed voel, en er vanmiddag niet meer kan zijn? Al weet ik ook dat ik gezegend ben; ik ken veel patiënten die mijn leeftijd niet hebben gehaald. Dus waar heb ik het over! Ik duw het onderwerp gauw aan de kant als het in me opkomt. Want het brengt me niet in een betere stemming als ik erover blijf nadenken.