Wie wil straks nog voor ouderen zorgen?

De grote vraag wordt: wie wil straks nog voor onze ouderen zorgen? Dat schrijft de Groene Amsterdammer bij wat dit weekblad zelf een schokkend onderzoeksverhaal noemt.

Bij een vestiging van een Amsterdamse ouderenzorginstelling is onlangs een zogeheten weggeefwinkel voor het personeel geopend. Verzorgenden kunnen hier onder meer pasta, pindakaas en pakken maandverband gratis ophalen als ze aan het eind van de maand de eindjes niet meer aan elkaar kunnen knopen.

Tegoedbonnen om toeslagen te behouden

Het is een kenmerkend voorbeeld in het onderzoeksverhaal van dat deze week in De Groene staat, aldus een commentaar in het weekblad. Instellingen zoeken zelfs de randjes van wat mag op om hun personeelsleden bij te staan. Elders in het land, bijvoorbeeld, betaalt een ouderenzorgwerkgever het overwerk in tegoedbonnen in plaats van geld omdat de werknemers anders allerlei toeslagen dreigen kwijt te raken. Meer dan vier op de tien verzorgenden kampt met geldzorgen, concludeerde de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving.

Hart van de ouderenzorg

Verzorgenden vormen het hart van de ouderenzorg. Ze geven eten en medicijnen, vegen billen af en verschonen de lakens na ongelukjes. Ze stellen angstige tachtigplussers gerust, geven liefde en aandacht, proberen een menswaardige laatste levensfase invulling te geven. Toch krijgen ze niet de waardering die ze verdienen, financieel noch maatschappelijk.

In een catch 22

De verzorgenden zitten volgens het onderzoeksverhaal van de Groene in een catch 22 – ontsnappen is nauwelijks mogelijk. Meer uren gaan werken zou een mogelijkheid kunnen bieden om aan de armoede te ontsnappen, maar werkgevers willen dat vaak niet omdat daardoor de flexibiliteit van hun personeelsbestand afneemt. Bovendien komt dan bijvoorbeeld hun zorgtoeslag te vervallen, waardoor ze er netto nauwelijks iets mee opschieten.

Eén sprankje hoop

Essentieel werk verdient volgens de Groene meer waardering, zowel maatschappelijk als financieel. Verzorgenden verdienen het nauw betrokken te zijn bij de aanstaande veranderingen in de ouderenzorg en de onderste loonschalen van hun cao moeten omhoog. Toch lijkt de kans klein, want bezuinigingen zijn alweer aangekondigd. “Er is één sprankje hoop: door de personeelsschaarste dreigt er een zorginfarct in de ouderenzorg. En hoe kunnen ouderencentra beter de concurrentie op de arbeidsmarkt aangaan dan met mooi, zinvol en belangrijk werk dat ook nog eens goed betaald wordt?”