Stuur je buurvrouw een kaartje uit Frankrijk

‘Waar de meeste mensen uitkijken naar de zomervakantie, missen eenzame mensen hun wekelijkse etentje of bezoek aan het buurthuis. Maak deze dagen daarom een extra praatje met voorbijgangers.’ Dat schrijft Gerben van Voorden (wethouder Zorg en Samenleving in Hilversum) in de Volkskrant.

De wethouder schrijft over Monique Gijsman, in Hilversum de drijvende kracht achter de Buurtmobi, een gratis ‘taxi’ voor ouderen in de wijk. Ze appt vanaf haar vakantieadres aan de Playa del Inglés: ‘Volgende week ben ik weer thuis, dan gaan we lekker barbecueën op het grasveld met een grote groep alleenstaande ouderen. Samen met wat buitenlandse vrouwen beetje verbinden en verder leuke dingen doen met de ouderen uit de wijk die de hele dag thuis zitten.’ Van Voorden: ‘Monique is een vrouw naar mijn hart.

Versierde droefheid

Vaak is eenzaamheid van tijdelijke aard, en bouwen we ons leven weer op, merkt de Hilversumse wethouder in de Volkskrant op. Maar niet iedereen lukt dit: een op de zeven mensen glijdt weg in ernstige eenzaamheid en doet niet meer mee met onze samenleving. ‘Ik noem het ook wel versierde droefheid: we zijn nog nooit zo welvarend geweest in Nederland en tegelijkertijd nog nooit zo eenzaam. Je gunt elke buurt een Monique Gijsman die de energie en het enthousiasme heeft om om te kijken naar de mensen bij haar in de wijk en er de tijd voor maakt . De Buurtmobi is uitgegroeid tot een groep van twintig vaste vrijwilligers die met elkaar zorg dragen voor de ouderen in de wijk en tegelijkertijd veel plezier hebben samen. Ze vormen een een zorgzame gemeenschap.’

Klein gebaar

Natuurlijk: niet iedereen heeft dezelfde energie of tijd als Monique, aldus de wethouder in de Volkskrant, maar een klein gebaar kan al zoveel doen. ‘Stuur deze zomer eens een kaartje naar de buurvrouw vanaf je vakantieadres, groet elkaar op straat, maak een praatje bij de kassa met die man achter zijn rollator. We lijken het te zijn verleerd, maar praatjes met wildvreemden, collega’s en buren, zeg maar ‘het omzien naar elkaar’, is misschien wel het beste medicijn.’