Niet meer jarenlang wijkverpleging

Door tijdsdruk kan de wijkzorg alleen nog hoognodige zorg geven. En dat terwijl het aantal mensen dat zorg nodig heeft alleen maar toeneemt, schrijft NRC.

Samenspel professionals en familie

MantelzorgNL zegt dat steeds vaker een beroep wordt gedaan op mantelzorgers.

Mensen die voorheen vier keer in de week verzorgd werden, worden dat nu bijvoorbeeld maar twee keer per week. Niet alle mantelzorgers kunnen de extra taken blijven doen. MantelzorgNL pleit voor meer “samenspel” tussen professionals en familie.

Hulp tot zelfredzaam bent

Bij Thebe in Breda staan de cliënten inmiddels voor de deur. Een paar weken geleden belde een meneer op een scootmobiel aan. Hij kreeg zijn steunkousen niet meer zelf aan, of hij daar voortaan hulp bij kon krijgen. Een wijkverpleegkundige in NRC: “Stond-ie daar met z’n scootmobiel in de gang. Die stuur je dan niet weg.” De wijkverpleging is kortdurend voor hem ingezet, “totdat hij zelfredzaam was”.

Sociaal contact tijdens zorgmoment

Een nieuwe, doelmatige aanpak levert voor de wijkverpleegkundige soms lastige gesprekken op. “Vroeger was het zo: wil je zorg, dan krijg je dat. Nu moeten we vaker ‘nee’ verkopen. Even een broodje smeren of het vuilnis buiten zetten als je op huisbezoek bent? Dat kost vijf minuten extra. Doe je dat bij elke cliënt, dan verlies je zo een uur per dag. In dat uur kun je ook drie of vier anderen helpen.” Sociaal contact, dat moet tijdens het ‘zorgmoment’, dus tijdens de medische verzorging of hulp bij bijvoorbeeld aankleden.

Helpen zelfstandig te worden

Het is nadrukkelijk niet meer de bedoeling dat een cliënt jarenlang wijkverpleging krijgt – tenzij dat echt niet anders kan. “We helpen mensen zelfstandig te worden. We geven de zorg die op dat moment nodig is, maar bouwen dat ook waar mogelijk weer af. Door iemand te laten wennen aan een hulpmiddel voor steunkousen.” Ook preventieve inzet van ergo- of fysiotherapie maakt dat cliënten langer zelfredzaam kunnen blijven, aldus NRC.

Mentaal voorbereiden

Sommige cliënten hebben moeite met loslaten nadat zij volgens de verpleegkundigen weer zelfstandig zijn. Daarom wordt geprobeerd mensen vanaf het begin “mentaal voor te bereiden”. “Ik ben specifiek gaan benoemen dat we uiteindelijk gaan afbouwen. Dan zit het al in het hoofd en is iemand minder verrast als we zeggen: joh, volgens mij kunt u het ook zelf.”