Mensonterende toestand in verpleeghuis

Dementerende ouderen in verpleeghuis de Ottho Heldring in Amsterdam werden een jaar lang ernstig verwaarloosd, ondanks meldingen van families en medewerkers, aldus een reconstructie in de Volkskrant. Tien betrokkenen vertellen over de misstanden. ‘Bewoners liggen uren in hun eigen ontlasting en urine, soms drie lagen dik.’

Ondanks meerdere meldingen duurden de wantoestanden in verpleeghuis de Ottho Heldring volgens de Volkskrant lang voort. “Dit is een verhaal over wantoestanden in de Ottho Heldringstraat, een verpleeghuis van de Amsterdamse zorginstelling Cordaan. Het is een verhaal dat zich afspeelt in een sector die het zwaar heeft. Er heerst een almaar toenemend personeelstekort. En extra overheidsinvesteringen uit het verleden, aangewakkerd door de ‘urine-langs-de-enkels’-affaire van de vader van staatssecretaris Martin van Rijn en het manifest van journalist Hugo Borst, zijn inmiddels verdampt door het groeiend aantal dementiepatiënten.” Maar er is een ondergrens, zegt een familielid dat communicatieadviseur is en ook wil opkomen voor families die minder goed weten welke wegen ze moeten bewandelen om hun recht te halen.

Huilende medewerkers

De Volkskrant sprak met tien betrokkenen – zes zorgverleners en vier familieleden – over het Cordaanverpleeghuis (‘kleinschalig wonen’) waar ruim zeventig ouderen zitten met dementie of niet-aangeboren hersenletsel. Sommige zorgverleners huilden. Ze zeiden zich machteloos te voelen over de zorg die ze moesten leveren. Allemaal noemden ze de omstandigheden ‘mensonterend’. Ze vertelden dat tientallen dementerenden en ouderen in het verpleeghuis al zeker een jaar ernstig werden verwaarloosd. Door een brandbrief van het personeel wist de directie hier al sinds januari van. In november leidde de zaak tot het opstappen van de directie – iets wat tot nu toe werd stilgehouden.

Taai probleem

De bestuursvoorzitter zegt in de Volkskrant dat op de Ottho Heldring situaties waren die hij ‘ongewenst’ en ‘onverantwoord’ vindt. ‘Het is absoluut helder dat er te veel dingen misgaan.’ Hij verklaart dit door managementwisselingen, door mensen die zich ‘te laagdrempelig ziekmelden’ en door de ‘superingewikkelde arbeidsmarkt’. Hij is geschrokken van ‘de ontreddering bij medewerkers en van de taaiheid van dit probleem.’