‘Mantelzorgers eisen het onmogelijke’

Het moet maar eens luid en duidelijk gezegd worden: mantelzorgers moeten af van het idee dat thuiszorg een ‘U vraagt en wij draaien-bedrijf’ is. “Alsof thuiszorgmedewerkers op afroep aan de deur staan om problemen op te lossen.”

Antoinette Gorter, bestuurder en palliatief verpleegkundige bij Thuiszorg Groot Brabant in Bavel, kan er soms met haar pet niet bij, zegt zij in dagblad BN De Stem. Laatst nog werd de avondroute van een medewerkster compleet in de war geschopt, omdat familie van een oudere weigerde te komen toen bleek dat de verwarde cliënt zijn medicijnen had verstopt.

Wij kunnen niet alles!

Er zijn ongeveer vijf miljoen mantelzorgers in Nederland, zo zegt Gorter, van wie de helft pas om hulp vraagt als ze zelf op instorten staan. “De andere helft denkt overal recht op te hebben en vindt alles rond thuiszorg volstrekt vanzelfsprekend. Alsof thuiszorg betekent dat familie niets meer hoeft te doen. Alsof de thuiszorg ten allen tijde de veiligheid van vader of moeder moet garanderen. Wij kunnen niet alles! “

Afspraken maken

Daar moet volgens de Brabantse zorgbestuurder begrip voor gekweekt worden “en daar moet de zorg eerlijk over zijn. Er zijn goede afspraken nodig tussen mantelzorgers en zorgverleners voor meer onderling begrip en het werkbaar houden van de zorg. Veel mensen begrijpen niet hoe de thuiszorg werkt of moet werken vanwege alle wet- en regelgeving.”

Eigen regie wordt: Ik eis

“In Nederland krijgen meer dan 600.000 mensen zorg aan huis, gemiddeld vijf uur per week.” Waarmee Gorter wil zeggen dat er heel veel zorg wordt verleend. “In de afgelopen jaren hoor je steeds vaker dat mensen eigen regie moeten voeren over hun leven en dus ook over zorg en ondersteuning. De centrale vraag is ‘Wat wil ik?’ Dat leidt in praktijk vaak tot: ‘Ik eis’ en het idee dat alles geleverd moet worden op het moment dat erom gevraagd wordt.”