Hoog tijd voor mooi modern bejaardenhuis

De participatiesamenleving van Rutte II leidde tot een decimering van bejaardentehuizen en later ook verpleeghuizen. Daardoor is mantelzorg in veel gevallen zwaarder en zelfs onhoudbaar geworden voor familieleden. Dat laat Janneke Schotveld (kinderboekenschrijver) zien in een persoonlijk relaas in de Volkskrant.

“Hoe fijn zou het zijn als mijn moeder na haar eerste, of desnoods na haar derde Grote Ziekte in een mooi modern bejaardenhuis terecht had gekund. Waar huisarts, fysiotherapie en apotheek binnen handbereik zouden zijn. En vooruit, waar intergenerationeel een kinderopvang naast zit, want niks opbeurender dan een vrolijke levensblije kleuter hier en daar. Ik zou ervoor tekenen.”

Zoals het nu gaat, gáát het niet

Bibliotheek erbij, moestuin en een koffiezaakje met echt goeie koffie voor de hele buurt. Huur betalen en meewerken in tuin, bibliotheek en café naar financieel en fysiek vermogen. Schotveld weet heus wel dat het allemaal geld kost en dat het zo simpel niet is, schrijft zij in de Volkskrant. “Maar zoals het nu gaat, gáát het niet en er is allang berekend dat het sluiten van verpleeghuizen voor bejaarden die niet bijna doodgaan of dement zijn niets heeft bespaard, integendeel.”

Het moet anders

“Mensen die jarenlang in hun eentje gezinswoningen bezet houden, middelbare kinderen die bezwijken onder de mantelzorg en door een burn-out uitvallen, de kafkaëske bureaucratie die komt kijken bij het aanvragen van alle soorten hulp om het thuis wonen mogelijk te houden en de tijd die dat kost aan zorgverleners en mantelzorgers, ziekenhuisopnames die voorkomen hadden kunnen worden, ziekenhuisbedden die onnodig bezet blijven wachtend op een revalidatieplek, ouderen met en zonder kinderen die ondanks de hulp toch vereenzamen, depressie, verwaarlozing. Het moet anders.”

Oproep aan nieuwe regering

Oproep van Janneke Schotveld in de Volkskrant aan de nieuwe regering: naast het oplossen van het stikstofprobleem en het zorgen voor wereldvrede is het hoog tijd voor een terugkeer van de bejaardenhuizen van weleer in een modern jasje, zodat de mantelzorgers van nu over een jaar of twintig, dertig onder het genot van een goeie kop koffie, kijkend naar de spelende kleuters, herinneringen kunnen ophalen aan die tijd dat alles, maar dan ook alles, verloren leek.