Herstel historische blunder ouderenzorg

Dat het opheffen van verzorgingstehuizen tot een ramp heeft geleid, wordt in de politiek inmiddels breed erkend. Jammer dat het bij woorden lijkt te blijven, constateert ouderenpsycholoog Noud Engelen in Dagblad van het Noorden.

‘Zo lang mogelijk thuis’ wekt volgens Engelen de suggestie dat er een oplossing is, wanneer ’thuiswonen’ niet meer kan. “Die oplossing is er vrijwel niet, behalve dan verpleeghuizen met ellenlange wachtlijsten. Het positieve effect van ‘digitalisering’ (en technische hulpmiddelen) op de ouderenzorg wordt voortdurend overschat en ‘mantelzorg’ is geen oplossing voor een brede groep zorgbehoevende ouderen.”

De politiek heeft nu dus zelf de remedie voor veel van de huidige problemen in de ouderenzorg al bedacht, aldus Engelen in Dagblad van het Noorden: de herintroductie van het verzorgingshuis, niet als een reactionaire of utopische actie, maar als herstel van een eerdere beleidsblunder, op basis van gezond verstand.

Wet op de bejaardenoorden 2.0

Daarvoor is volgens de ouderenpsycholoog alleen wel een visionaire, krachtige centrale overheid noodzakelijk. “Een overheid die in plaats van het werk aan ‘de markt’ of ‘het burgerinitiatief’ over te laten, zélf verantwoordelijkheid neemt en noodzakelijke condities schept. Een overheid die bevordert dat er ófwel een nieuw financieel en wettelijk kader hiervoor wordt geschapen (een soort Wet op de bejaardenoorden 2.0) dan wel dat de Wet langdurige zorg (Wlz) hiervoor wordt heringericht.

Overheveling naar Wmo desastreus

De suggestie die onder meer door topambtenaren is gedaan, om de ouderenzorg uit de Wlz te halen en over te hevelen naar de Wmo zou juist desastreus zijn,schrijft Engelen in Dagblad van het Noorden. “Een decentralisatie naar de gemeentes zou, net zoals dat bij de jeugdzorg is geschied, willekeur gaan betekenen ten aanzien van beschikbare zorgvoorzieningen en een bedreiging voor specialistische voorzieningen, zoals de ouderenpsychiatrie.” En de totstandkoming van de ‘opnieuw uit te vinden verzorgingshuizen’ zou voorgoed onmogelijk worden door het ontbreken van de benodigde slagkracht, regelgeving en financieringsmogelijkheden. Kortom: politiek, neem je verantwoordelijkheid.”