Van burenhulp tot mantelzorg

Wie kiest voor gemeenschappelijk wonen kiest voor betrokkenheid met de andere bewoners:  Een pannetje soep, dat kan altijd. Maar waar eindigt burenhulp en begint mantelzorg?

Wat zijn de verwachtingen over en weer, zeker als de groep een paar jaar draait en bewoners ouder worden? De LVGO (gemeenschappelijk wonen 50-plus) biedt sinds kort een workshop aan om te helpen op dit punt heldere afspraken te maken.

Hoge verwachtingen

Thea Wiegers en Marike Candel (beiden wonend in woongemeenschap Vriendenerf in Olst) verzorgen deze workshop ‘Van burenhulp tot mantelzorger’. ‘We merken dat binnen de woongemeenschap de onderlinge verwachtingen soms hoog zijn, maar dat eigenlijk nooit besproken is of die verwachtingen wel kloppen.’

Familie verantwoordelijk

Het bieden van mantelzorg is niet de verantwoordelijkheid van medebewoners. Maar mensen blijken veel voor elkaar te willen betekenen en zijn vaak bereid mantelzorg, soms zelf professionele zorg, te bieden. Maar uiteindelijk ligt de verantwoordelijkheid hiervoor bij de bewindvoerder, meestal familie van de bewoner.

Wat wil je geven en krijgen

De workshop begint met een vragenlijst. ‘Het gaat echt om de vraag wat je zelf wilt geven en krijgen. Veel mensen willen graag geven, maar vinden het moeilijk te ontvangen. Anderen willen aanvankelijk niets krijgen, maar staan dit uiteindelijk wel toe. ’

Ook nee mogen zeggen

‘Voorheen wist je dat wanneer je zorg nodig had je gebruik kon maken van professionele hulp. Maar die zekerheid is er niet meer. Opmerkelijk dat bewoners een zekere opluchting ervaren als ze horen dat ze toch ook nee mogen zeggen.’