Samenwonen met opa of oma, maar dan anders

Volkskrant-columnist Ibtihal Jadib zat laatst te mijmeren over “een aardig, maar voor ons irreëel model dat ik ken van mijn zomervakanties vroeger in Marokko: samenwonen met opa of oma”.

Deze woonvorm zou volgens Jadib in Nederland op drie terreinen een positief effect hebben: de zorg voor (eenzame) ouderen, het tekort in de kinderopvang – waarmee ook meteen dat geëmmer opgelost kan worden over deeltijdwerkende moeders – en de krapte op de woningmarkt.

Je humeur moet er tegen kunnen

Deze woonvorm past alleen niet in onze cultuur, concludeert de columnist van de Volkskrant: onze huizen zijn er niet op ingericht en mogelijk zou de vraag naar geestelijke gezondheidszorg juist toenemen. “Reuze gezellig hoor, zo’n vol huishouden, je humeur moet het wel alle dagen dragen.”

Zoals in studententijd

Toch is het volgens Jadib de moeite waard hierover langer na te denken en varianten te bedenken. “In de studententijd vinden we het bijvoorbeeld normaal om met vrienden samen te wonen, waarom zou dat in een latere levensfase niet kunnen? Het vergt een andere inrichting van huizen en ook de fiscus zal een en ander moeten verbouwen, maar de potentiële maatschappelijke winst is de moeite van het onderzoeken waard.”