Waanidee van levenslang jong durven opgeven

Lezers van Trouw reageerden op een interview met filosoof Suzanne Biewinga, die af wil van de negatieve beeldvorming over ouderen.

Elise Simonis uit Voorhout: ‘Op de uitnodiging voor mijn verjaardagsfeest stond: ‘Mede dankzij gelukkig toeval, gunstige omstandigheden (en de medische wetenschap) ziet het er naar uit dat ik binnenkort 80 word’. Op 23 maart 1945 ben ik geboren, vijf dagen nadat de laatste bom op Rotterdam op ons huizenblok was gevallen. Ons deel bleef staan. Mijn bestaan was een kwestie van toeval, een fractie van een seconde. En dan haal ik de krant uit de bus met de Tijdgeest over oud worden (22 maart). Net dit weekend. Wat een toeval! Het feest kan beginnen!’

Aftakeling en bloei

Hoe krijgen we de negatieve beeldvorming over ouderen in beweging? Die vraag stelt Liesbeth Woertman (emeritus hoogleraar psychologie) uit Utrecht in Trouw. ‘Naar mijn idee alleen als we tegelijkertijd ons waanidee van levenslang jong zijn durven op te geven. En onze jongeren laten ervaren dat het leven een spiraal is van afbraak en opbouw, van aftakeling en bloei, gedurende het hele leven.

Leeftijdsgevoel bedrieglijk

Jaap Ferwerda (83) uit Arnhem schrijft in Trouw voor zijn gevoel 35 te zijn. ‘Mijn leeftijdsgevoel is bedrieglijk en lichtelijk ridicuul. Wat je kunt doen als oudere is zoveel mogelijk bijblijven, geïnteresseerd zijn in de medemens, lachen, je niet gedragen als berustende grijsaard, maar ook niet ontkennen dat je op weg bent naar het einde. Al houd ik rekening met de mogelijkheid dat er uitzonderingen zijn.’

Nog zoveel mogelijkheden

Willemijn Schuuring-Estié  uit Waalre merkt in Trouw over thema ouder worden op:  ‘Deze fase in het leven doorloop ik al jaren. Heel lang kon ik actief zijn in kerk en samenleving. Maar er kwam een tijd dat het goed was om plaats te maken voor jongere mensen. Mijn ervaring is dat er nog zoveel mogelijkheden zijn om iets te betekenen voor anderen. Ook als je hoogbejaard (95) bent, met beperkingen.’