Spiegel niet zo leuk als je in de 80 bent

Muziektheatergezelschap Silbersee werkt in ‘Café de Verlossing’ samen met twaalf senioren, die samen ‘de eeuwige jeugd’ verbeelden. Nely Koetsier (81) is een van hen, zij vertelt erover in NRC.

Café de Verlossing (van 21 t/m 27 mei te zien in Schiedam)  is een dorpsopera is het, die zich afspeelt in een dorp waar de jeugd uit weggetrokken is. Het idee kwam van regisseur en artistiek directeur Romain Bischoff, Jibbe Willems schreef het libretto. De cast bestaat uit professionele musici en zangers, een koor én twaalf senioren tussen de 61 en 84, die samen ‘de eeuwige jeugd’ verbeelden; de stamgasten van het dorpscafé. Nely Koetsier is een van hen. Via dat thema, eeuwig leven, en al het gewacht dat daarbij komt kijken, stelt de voorstelling volgens NRC impliciet ook vragen over hoe je te verhouden tot de dood.

Heel herkenbare tekst

In een van de scenes die Koetsier speelt, brengt haar personage haar verwarring over haar eigen spiegelbeeld onder woorden. ‘Als ik mezelf bekijk, herken ik mezelf niet eens’, is de tekst. ‘Wie is dat oudje dat naar me terug staart in dat raam? Is het nog wel een mens, of is het boom geworden?’ Koetsier speelt volgens NRC de monoloog in het repetitielokaal met een onverzettelijke glimlach; met brede armgebaren zet ze de woorden kracht bij. “Die tekst is natuurlijk heel herkenbaar”, zegt ze.“In de spiegel kijken is niet zo leuk als je in de tachtig bent. Je voelt je nog gewoon jong. Je hebt nog steeds allerlei stoute gedachten, dat gaat gewoon door. Maar in de spiegel zie je hoe de boel afbrokkelt. Daar heb ik best moeite mee gehad.”