Ouderdom maakt niet per se ongelukkiger

Ruut Veenhoven (80) doet al een halve eeuw onderzoek naar geluk. Ook nu hij ongeneeslijk ziek is, wat hem tot zijn eigen verbazing weinig uitmaakt, werkt hij door. ‘Het verschil in geluk wordt steeds meer een kwestie van wat je er zelf van maakt. Van levenskunst’, zegt hij in de Volkskrant.

Officieel ging Veenhoven in 2007 met emeritaat, maar hij werkt nog altijd zo’n vijftig uur per week. Monter zegt hij: ‘Eerder was dat meer, maar nu moet ik elke week naar het ziekenhuis voor chemo.’ Die chemo is vanwege de ziekte van Kahler, een vorm van bloedkanker. De in geluk gespecialiseerde hoogleraar is ongeneeslijk ziek. ‘Gemiddeld leven mensen er dik vier jaar mee. Die zitten er voor mij bijna op.’

Het leven als lichte U-curve

Ouderdom maakt niet per se ongelukkiger, eerder gelukkiger, blijkt uit de cijfers van de Rotterdamse wetenschapper. Veenhoven zegt hierover in de Volkskrant: ‘Nou, dat verschilt sterk per land. Als je in Rusland geluk afzet tegen leeftijd, dan zie je de lijn naar beneden gaan. Dat is eigenlijk in de meeste landen van de wereld zo. Bij ons, met een prima pensioenvoorziening en goede gezondheidszorg, zie je een lichte U-curve gedurende het leven. Daarin zitten jonge ouders op de bodem, die zijn het minst gelukkig. Op dat punt in je leven word je overbelast en zit je redelijk vast aan je zorgtaken, je hypotheek. Je gooit je leven niet zo snel om als het niet blijkt te bevallen.’

Pret minder gedrukt dan je zou denken

‘Vanaf een jaar of 50 verandert dat. De carrière is gemaakt, de kinderen worden groter, de hypotheek is misschien al afbetaald. Bovendien heb je het nodige geleerd in het leven. Dan blijft het geluk nog redelijk stijgen tot je 70ste. Op een gegeven moment krijg je te maken met ouderdom en ziekte, zoals ik. Dat drukt de pret, maar minder dan je zou denken.’