Levenslessen van 100-jarigen

“Het is uitzonderlijk zo oud te worden en het is indrukwekkend te zien hoe vitaal en actief iemand op die leeftijd nog kan zijn.”

Dat schrijft Marjon Bolwijn in het voorwoord in haar boek Levenslessen van 100-jarigen, een inspirerende uitgave van Spectrum.

“Het zijn mensen die, zoals vrijwel alle hoogbejaarden, een leven in de luwte leiden, zonder Facebook- of Instagram-account, maar een vat vol boeiende verhalen zijn.”

“‘Een kwestie van geluk’ is de verklaring die de 100-jarigen zelf vaak geven voor het bereiken van hun hoge leeftijd. Een kwestie van genen, zeggen wetenschappers, in combinatie met inderdaad een dosis geluk. Een nuchtere en tevreden inborst, dus weinig stress, evenals een gezonde en (voorheen) actieve leeftijd lijkt alle eeuwelingen in deze bundel te kenmerken”, aldus de schrijver in haar nawoord.

Populaire rubriek

De interviews in ‘Levenslessen van 100-jarigen’ werden eerder gepubliceerd in de Volkskrant, waar de Bolwijn redacteur is. Ook nu nog is in de krant op maandag een uitvoerig interview met een 100-jarige te lezen. Het is een populaire rubriek, zoals ongetwijfeld ook het boek dat aan het worden is: Het is een buitengewoon leerzaam boek, soms ook ontroerend of amusant; soepel geschreven, plezierig om te lezen. Van harte aanbevolen aan alle lezers van Senioren Journaal. Levenslèssen is een meer dan terechte titel.

Altijd wel een uitspraak voor een tegeltje

Marjon Bolwijn schreef eerder in de Volkskrant, dat zij zich bij elke ontmoeting met een 100-jarige weer verwonderde over hun veerkracht, levensinstelling en geestelijke vitaliteit. “Er was altijd wel een uitspraak die een tegeltje verdiende, tot nadenken stemde of inspireerde. En elke keer weer was ik onder de indruk van hoeveel de eeuwelingen hebben meegemaakt en zien veranderen tijdens hun lange leven.”

Elke dag iets om naar uit te kijken

Elk gesprek maakte dat Bolwijn geïnspireerd en weer vol goede moed en voornemens huiswaarts ging. “Meer bewegen, toch eindelijk eens leren schaken en misschien toch een cursus Spaans gaan volgen, bridgen en piano leren spelen, ‘niet te moeilijk denken’ en, eigenlijk nog steeds de mooiste: elke dag iets bedenken om naar uit te kijken.”