Ik teken ervoor om zo 80 te worden!

In de laatste zomerspecial van FD Persoonlijk staan de babyboomers, die rond de Tweede Wereldoorlog werden geboren, centraal. Ze groeiden op in de arme maar hoopgevende jaren na de oorlog. Inleidend geeft FD Persoonlijk deze tip: ‘Als je één verhaal leest, lees dan het interview met Gerrie van der Klei. De musicalactrice staat avond aan avond op het toneel, tuiniert en doet aan planking. Fantastisch. Ik teken ervoor om zo 80 te worden!’

Gerrie van der Klei (1945) vertelt in FD Persoonlijk dat zij een hekel heeft aan het woord ‘nog’: dat woord framet haar als oud en afgeschreven. Geaffecteerd imiteert de tachtigjarige musicalster een passant: ‘Zingt u nog weleens? Staat u nog op het toneel?’ Het zijn vooral oude wijven met harde stemmen die dat vragen, constateert ze. ‘Vorige week zei iemand: “Ik hoor dat je weer het toneel op gaat.”’ Luid, tegen die denkbeeldige persoon: ‘Zat je onder een steen of zo? Ik ben nooit weg geweest!’ De interviewer durft het Van der Klei nauwelijks te vragen, maar wordt het lastiger met de jaren: teksten leren en onthouden? ‘Ik train mijn hersens door puzzels te maken in de krant, maar ik moet toegeven dat teksten leren ietsje langzamer gaat dan voorheen. Toen zat een tekst echt razendsnel in mijn kop. En teksten onthouden gaat goed, hoor.’

Van ban de bom naar omarm de bom

Roel van Duijn schrijft in FD Persoonlijk in een column dat hij in de oorlog is geboren en zich erop betrapt dat als hij het nu heeft over dé oorlog, daarmee niet meer WO II bedoelt, maar WO III, ‘die zijn donkere schaduwen vooruitwerpt. Mensen veranderen, ik niet het minst.’ Toen hij achttien jaar was, begon hij met demonstraties tegen de atoombom. ‘Mijn actie loopt nog steeds door, nu als schrijver. Maar mijn standpunt is grondig veranderd. Ik pleit nu vóór de Europese atoombom, om Poetin en Trump af te schrikken, daar ze onze democratie bedreigen. Rusland chanteert ons met zijn atoomwapens.’

Seksuele moraal van nu soms wel ‘getrut’

Eind deze maand komt Mannen uit, de autobiografie van schrijfster en actrice Annemarie Oster, gedrapeerd aan een kapstok van de mannen in haar leven.  Als babyboomer heeft Oster de seksuele moraal verschillende keren zien veranderen, aldus FD Persoonlijk. Van de strenge jaren vijftig, waarin vooral de seksualiteit van de vrouw werd beperkt, tot de losse jaren zeventig en topless jaren tachtig. ‘De seksuele moraal is onderhevig aan conjunctuur, elke golf vaak een tegenreactie op de vorige generatie. ‘In de jaren 60 en 70 moest je opeens met iedereen naar bed, was je een enorme trut als je niet wou.’ Oster vindt de seksuele moraal van nu soms wel ‘getrut’.

Een betere wereld begint bij protest

De naoorlogse generatie groeide op in een tijd van grote maatschappelijke veranderingen. Die dwongen ze zelf deels af. Drie activisten van weleer vertellen in FD Persoonlijk  over die bruisende tijd die zo’n stempel drukte op hun leven en hoe ze naar de wereld van nu kijken.

Een leven lang samen

Ze leerden elkaar kennen als tiener of twintiger en zijn inmiddels bijna zestig jaar bij elkaar. Drie stellen vertellen in FD Persoonlijk hoe het is om een leven lang samen te zijn.