Honderd jaar worden móet van mijn huisarts

Streeft u het na, honderd worden?, vroeg Trouw aan de lezers. Niet elke lezer antwoordt met een volmondig ‘ja’.

Rust, reinheid, regelmaat

-“Honderd jaar! Die leeftijd heb ik vorige maand mogen bereiken. Ik zei altijd: ik reken nergens op, maar ik ben dankbaar voor elke dag die ik krijg. En toen heb ik die dag toch ook mogen krijgen.” “Op de vraag van een achternichtje wat zij moest doen om ook zo oud te worden heb ik geantwoord: ‘Rust, reinheid en regelmaat, verstandig eten, voldoende bewegen en belangstelling blijven houden voor de mensen om je heen.’”

Ferrari in mijn hoofd

-“Ik ben  75 en vind- soms meer, soms minder – dat het wel genoeg is geweest. Ik had géén saai leven, tweemaal getrouwd, in vijf landen gewoond en gewerkt, twee gave kinderen, twee leuke kleinkinderen. Ik overweeg weer naar de sportschool te gaan, een gestroomlijnd lichaam kan ik wel vergeten, maar misschien een betere mentale gezondheid? Het gevoel aan de zijlijn te staan, ‘ kwetsbare oudere’ te zijn, is niet fijn. Ik heb een Ferrari in mijn hoofd en een oud Dafje in mijn lijf. Moet ik terug naar de kerk om zingeving te zoeken?”

Gezond en wel van crematorium naar huis

-“Ik ben net 85 jaar en kan nog wel enige tijd mee, denk ik. Ik denk dat brede belangstelling, goede, niet al te woeste beweging, een mediterraan dieet en een gezonde dosis hypochondrie in mijn voordeel werken. En honderd jaar worden móet, van mijn huisarts. Om mij heen wordt flink gestorven, mijn motto is dan ook: zolang ik gezond en wel van het crematorium naar huis kan, is er nog weinig aan de hand.”