Een voogdij voor toekomstige generaties

Het voorstel om ouderen uit te sluiten bij verkiezingen heeft tot voorspelbare verontwaardiging geleid, schrijft politicoloog Kiza Magendane in NRC.

“Discriminatie. Polariserend. We mogen uiteraard vraagtekens plaatsen bij het doel en de effectiviteit van zo’n voorstel.” Toch past dit voorstel volgens Magendane in een lange traditie van denkers en hervormers die zich buigen over de vraag hoe wij binnen onze instituties intergenerationele solidariteit kunnen realiseren. “Het voorstel om de kiesgerechtigde leeftijd te verlagen past ook in deze discussie, net als het idee om jongeren meer inspraak te geven.”

Geen simpel antwoord

Er is volgens de NRC-columnist geen simpel antwoord om intergenerationele solidariteit in onze samenleving te realiseren. “Elk voorstel, zoals het beperken van het kiesgerechtigde leeftijd, heeft eigen beperkingen en kan tot negatieve consequenties leiden, zoals Philippe van Parijs een kwart eeuw geleden schreef.”

Generatietoets

Geïnspireerd door deze Belgische denker vraagt Magendane  zich in NRC af waarom wij nog geen voogdij voor toekomstige generaties hebben geïntroduceerd in ons politiek bestel. Hij denkt aan een instituut met een bindend mandaat om de belangen van toekomstige generaties te behartigen. “De voogdij van de toekomst kan met de al voorgestelde ‘generatietoets’ de overheid verplichten om zo te handelen dat de belangen van toekomstige generaties niet overschaduwd worden door het conservatief belang.”

Veel groter dan het heden

Maar welk voorstel wij ook bedenken, de vraag blijft of wij als samenleving het idee kunnen internaliseren dat ons bestaan veel groter is dan het heden. Dringt het tot ons door dat wij verbonden zijn met zowel de levende doden als de nog niet geboren levenden?