Hospices: tijd om taboes doorbreken

Taboes rondom de dood moeten doorbroken worden, schrijft directeur Carla Aalderink van VPTZ Nederland in het AD. Zij stelt daarnaast dat er nieuwe hospicebedden nodig zijn en dat het hospice cruciaal blijft.

In Nederland is in de komende jaren een uitbreiding van het aantal hospicebedden hard nodig. VPTZ Nederland, koepelvereniging van ruim 200 vrijwilligersorganisaties in de palliatieve terminale zorg, waaronder zo’n 140 hospices, juicht maatschappelijke initiatieven op dit vlak daarom alleen maar toe, aldus Aalderink in het AD. “Hospices bieden essentiële zorg in de laatste levensfase. Ze creëren een veilige omgeving waar mensen waardig kunnen sterven, ondersteund door toegewijde en deskundige vrijwilligers.”

Onbekendheid en angst

Waar plannen voor de bouw van nieuwe hospices stuiten op weerstand van omwonenden is dat volgens Aalderink meestal ingegeven door onbekendheid en angst. Mensen vrezen confrontatie met de dood, bijvoorbeeld door voorbijrijdende rouwauto’s, of een waardevermindering van hun woning. Deze bezwaren en angsten komen voort uit een diepgeworteld taboe rondom de dood, dat we als samenleving moeten doorbreken. We zullen de dood – net als vroeger – moeten omarmen als integraal onderdeel van het leven. Over het algemeen verdwijnen bezwaren zodra een hospice geopend is en buurtbewoners de waarde ervan inzien.

Gedragen door vrijwilligers

Hospices zijn vaak het resultaat van lokaal initiatief en worden gedragen door vrijwilligers, aldus VPTZ-directeur Aalderink in het AD. “Deze vrijwilligers vervullen een cruciale en kwalitatieve rol in de terminale zorg. Zonder financiële steun van lokale ondernemers en burgers zouden hospices niet kunnen bestaan. Hospices zijn daarmee een mooi voorbeeld van omzien naar elkaar, gemeenschapszin, solidariteit en lokaal burgerinitiatief.”

Het leven vieren

Hospices bieden volgens Aalderink niet alleen een plek om waardig te sterven, maar ook een plek waar het leven wordt gevierd. “De komst van nieuwe hospices biedt een kans om als samenleving sterker en meer verbonden te worden. Laten we de taboes doorbreken en accepteren dat de dood, net als het leven, een plaats verdient in ons hart en in onze buurt.”