Opa en oma krimpen als je hen weinig ziet

Een studie van meer dan 800 kindertekeningen geeft volgens de Leeuwarder Courant aan dat kinderen tijdens de piek van de covidpandemie een negatievere kijk kregen op oudere mensen: de afgebeelde personen werden tot wel 33 procent kleiner.

‘We schrokken erg van die resultaten’, zegt Kasper Bormans, postdoctoraal onderzoeker aan de universiteit van Maastricht. Hij onderzoekt de mentale leefwereld van kinderen, en hoe zij kijken naar oud worden en naar mensen met dementie.

Een covidpiek in het najaar van 2021 gooide zijn plannen overhoop. Bromans kon zestien weken lang nauwelijks nog binnenkomen in de klassen. “En na die zestien weken bleken oma en opa en bijna alle andere ouderen in de tekeningen te krimpen. Ik gaf de kinderen precies dezelfde opdracht als voorheen. Het verschil liep op tot 33 procent.”

Lege witruimte

“De kinderen hadden in die tussenperiode te horen gekregen dat zij de broeihaard van de besmettingen vormden en dat ze afstand moesten houden van oudere mensen. Ze misten hun grootouders enorm. Dat lijkt zich te vertalen in die tekeningen. De lege witruimte neemt de overhand, en wel in die mate dat ze emoties losmaakt”, zegt Bormans in de Leeuwarder Courant.

Kippenvel, maar ook hoopvolle les

Sommige tekeningen veranderden ook inhoudelijk: kinderen die eerst actieve ouderen tekenden, maakten bij de tweede ronde een tekening van een ‘oude man die televisie kijkt’. “Een resultaat waar we kippenvel van kregen”, zegt Bormans. “Maar we trokken er ook een hoopvolle les uit: dat je de mentale leefwereld van kinderen wel degelijk kunt veranderen. Covid heeft dat in negatieve zin gedaan, maar positieve interventies, waarbij je kinderen in contact brengt met bewoners van woonzorgcentra, kunnen dat ook.” Dat bewees hij in de vervolgfase van zijn onderzoek, buiten de covidperiode.