‘Tot last zijn’ is geen reden tot euthanasie

Mensen zeggen misschien wel dat ‘niet tot last willen zijn’ zwaar telt bij hun denken over euthanasie. Maar velen kunnen zich die situatie helemaal niet voorstellen, laat staan inschatten, stelt anesthesioloog-intensivist Hans Sonneveld in Trouw.

‘Niet tot last willen zijn, dat telt zwaar bij het denken over euthanasie’, meldde Trouw na onderzoek. Maar dit ‘denken’ staat mijlenver af van ‘doen’ van euthanasie en de besluitvoering die eraan voorafgaat, aldus Sonneveld.

Gezamenlijk verhaal

“De keuze tussen leven en dood wordt gevoeld als een paradox, die zich niet laat vangen in een lijstje met suggesties wat de keuze voor euthanasie zou kunnen motiveren. En ook naasten helpen nogal eens de grenzen opnieuw te verleggen. Totdat het echt niet meer gaat en de hoofdrolspeler in het gezamenlijke verhaal zegt dat het genoeg is, en een datum en tijdstip kiest.”

Veel moed en overtuiging nodig

Medisch specialist Sonneveld schrijft in Trouw over een keuze die nauwelijks invoelbaar is voor (gezonde) buitenstaanders. “Er is ongelofelijk veel moed en overtuiging nodig om tot die beslissing te komen. Het is een majeur besluit, dat pas definitief valt in het laatste moment: de euthanasiepatiënt bekrachtigt zijn besluit in het besef van de radicaliteit en onomkeerbaarheid van de finale beslissing. Het verlangen naar het einde overwint de hang aan het leven.”

Geen waandenkbeelden aanpraten

“Laten we elkaar geen waandenkbeelden aanpraten, maar goede zorg bieden rondom ziekte, vergrijzing en overlijden”, stelt Sonneveld in Trouw. En soms heeft euthanasie daarin een plaats, maar nooit omdat we een zorgafhankelijke medemens beu zijn, of diezelfde mens zich ‘te veel’ of ‘een last’ voor anderen voelt. Die zorgvuldigheid is onlosmakelijk verbonden met de inhoud van de Wet toetsing levensbeëindiging.”