Prettiger leefomgeving verpleeghuis
“Verzorgings- en verpleeghuizen hadden al vóór corona het imago van de plek waar je als oudere vooral niet wilt wonen”, zegt hoogleraar Tineke Abma, directeur van de Leyden Academy on Vitality and Ageing. Dat komt volgens haar doordat de instellingen jarenlang zijn getergd door negatieve beeldvorming als gevolg van incidenten.
“De urine zou er over de drempels klotsen; bewoners hadden pyjamadagen zodat ze niet aangekleed hoefden te worden; eigen spulletjes die moesten worden achtergelaten”, somt ze op in de Telegraaf. “Er was weinig oog voor het feit dat er ook mensen wóónden. De welzijnskant en het welbevinden zijn lang ondergeschikt geweest aan de medische zorg. Maar de kentering naar persoonsgerichte zorg was al goed en breed in gang gezet, toen de epidemie uitbrak.”
‘Er is zoveel gebeurd!’
Trapliftenfabrikant Stannah deed recent onderzoek naar hoe senioren tegenover het verhuizen naar een verpleeg- en verzorgingstehuis staan. De conclusie is dat een op de vijf ondervraagden negatiever tegenover een dergelijke verhuizing staat dan vóór corona. Ouderenexpert Abma stelt dat deze uitkomst haar in die zin verrast dat Covid-19 niet voor een veel breder verspreid negatief sentiment heeft gezorgd. “Want er is zoveel gebeurd! Veel ouderen zijn er gestorven aan het virus en soms kon zelfs geen afscheid genomen worden van een stervend familielid. Waar de verpleeghuizen niets aan konden doen; de maatregelen werden opgelegd vanuit de overheid”, reageert Abma.
Betekenisvol levenseinde
Het positieve nieuws is volgens Abma dat de instellingen van vandaag niet meer die van vijftien jaar terug zijn, zegt zij in de Telegraaf. “De afgelopen jaren hebben ze hard gewerkt om voor een prettige leefomgeving te zorgen. Er is meer aandacht voor de bewoners en hun familie, voor persoonlijk contact, een praatje en leuke activiteiten zoals een muziekavond. De individuele wensen en verlangens van de bewoner en een betekenisvol einde van het leven staan nu voorop.” Al met al ziet Abma geen reden waarom de filosofie dat leefplezier in het verpleeg- of verzorgingstehuis voorop staat niet kan worden doorgezet.