Sterkte met doorploeteren

Ouderen weigeren vaker hulpmiddelen of ondersteuning uit angst hun zelfstandigheid te verliezen, schrijft huisarts Rinske van de Goor in haar column in de  Volkskrant: Geen rollator, geen hoortoestel. Autonomie geldt als hoogste goed; hulp accepteren voelt als capituleren aan de ouderdom.

Maar ouder worden is niet alleen een strijd om zelfredzaamheid, aldus de huisarts: Het gaat óók om de vraag: wat maakt mijn leven de moeite waard? Zorg aanvaarden kan juist vrijheid brengen – ruimte voor ontmoeting, plezier, zingeving.

Straks geen keuze meer

Vande Goor schrijft over haar gesprek met een 88-jarige die de keuze hééft. “Maar steeds meer ouderen zullen die straks niet meer hebben. Want de mensen die die zorg moeten bieden, raken op. En dat tekort is geen natuurverschijnsel – het is een politieke keuze. Migranten vormen een belangrijk deel van het zorgpersoneel, maar partijen als PVV, VVD en SP willen de instroom van arbeidsmigranten fors beperken. Daar gaan zorgbehoeftige ouderen direct onder lijden.”

Verkiezingstheater

Tegelijkertijd roept élke partij dat ouderenzorg topprioriteit heeft , aldus Van de Goor in de Volkskrant: zonder dat er plannen liggen voor beter loon, scholing of huisvesting. “Hooguit wat vage kreten over ‘meer samenwerking’. Sommigen opperen voorrang op woningen voor zorgverleners. Tip: betaal ze gewoon fatsoenlijk, dan kunnen ze, net als iedereen, zelf iets huren of kopen.” Het is volgens de huisarts “verkiezingstheater zonder personeelsbeleid, waardoor we als huisartsen uitgeputte ouderen en hun familie steeds vaker als enig zorgadvies ‘sterkte met doorploeteren’ kunnen geven.”