Met de natuur naar mensen met dementie

Het geluid van tsjilpende vogels, de geur van het bos en het voelen van een zwam. BN De Stem beschrijft hoe Ad de Klerk en Ad Evers verzorgingshuizen af gaan om ouderen met dementie het gevoel te geven dat ze in de natuur zijn.

‘Het ruikt naar rode kool”, roept een mevrouw met dementie zodra ze een druppeltje met boslucht op haar hand krijgt. In een zaaltje in het Stappegoorhuis in Tilburg gaan de boswachters Ad de Klerk (72) en Ad Evers (74) uit Rijsbergen rond bij de ouderen met dementie om de geur van het bos te laten ruiken. Dit leidt tot verbaasde gezichten en niet alle aanwezigen herkennen de geur.

Dat verandert volgens BN De Stem zodra Evers een grote paraplu omhooghoudt met daarop allerlei vogels afgebeeld. Als De Klerk ook de bijpassende geluiden laat horen, is zo nu en dan ‘o ja!’ te horen. “Door al die indrukken brengen we mensen een beetje terug in de natuur”, vertelt De Klerk enthousiast na afloop.

Opgezette dieren

De vrijwillige boswachters gaan verschillende verzorgingshuizen in Brabant af om ouderen met dementie in contact te brengen met de natuur. Met hun hoed op en een arsenaal aan opgezette (aangereden) dieren, vogelhuisjes en een voelkist vertellen ze over hun ervaringen in de Zundertse bossen.

Even mee naar buiten

De Klerk en Evers zijn dit gaan doen toen een goede vriend van hun dementie kreeg en terechtkwam in een verpleeghuis. “Wij struinden samen met hem al vijftig jaar door de natuur en we genoten van alle seizoenen.” Zo bedachten de twee boswachters het plan om de natuur naar het verzorgingshuis te brengen. “We proberen op deze manier de ouderen even mee naar buiten te nemen, door te vertellen over wat wij hebben gezien.”

Het gaat om het moment

Voor De Klerk en Evers is het doel van hun bezoek vooral om de ouderen een bijzonder momentje te geven in hun leven. “Zo’n verzorgingshuis is een vrij gesloten wereld, dus zo komen de bewoners in contact met de buitenwereld”, legt De Klerk uit. Dat veel ouderen het waarschijnlijk morgen weer zijn vergeten, maakt de boswachters niets uit, vertellen ze in BN De Stem. “Het gaat vooral om het moment. Het is zo mooi om een tijdelijke opleving te zien. Het doet mij iedere keer wat als ze ‘o ja!’ zeggen.”