Kijk voor defensie ook naar gepensioneerden

Moeten wij straks vechten, vroeg Julia van Dijk (student Internationale Betrekkingen) zich af in een opiniestuk in NRC. “Wij – jongeren met torenhoge studieschulden, onbetaalbare woningen en een zorgsysteem dat piept en kraakt?”

Als de overheid jongeren oproept tot discipline en opoffering, mag daar een terechte wedervraag tegenover staan, aldus Van Dijk in NRC: wat doet de staat voor hún toekomst? De zorgen over klimaatverandering, kansenongelijkheid, betaalbare zorg en huisvesting zijn minstens zo fundamenteel, en verdienen politieke urgentie – geen schouderophalen.

Geen dienstplicht maar vredesplicht

“Oorlog is een keuze. En elke keuze voor militarisering betekent ook dat andere paden onbenut blijven, zoals internationale samenwerking. Wij zijn geen grondstof voor een oorlogsmachine. Wij zijn mensen – met zorgen, dromen, en het recht op een toekomst. Dus geen dienstplicht. Maar een vredesplicht. De plicht om vragen te stellen. Om alternatieven te eisen. Om niet automatisch mee te marcheren, maar stil te staan bij wat er écht op het spel staat. Laat ze eerst maar eens vechten voor óns.”

Eerst een beroep doen op ouderen

Antonie Ladan uit Zeist schrijft in een reactie in NRC dat het opiniestuk van Julia van Dijk hem uit het hart gegrepen is. “Het is vreemd dat wij in deze onzekere tijden vooral naar jongeren kijken als het over landsverdediging gaat. In Nederland beschikken we over een indrukwekkend leger van gepensioneerde mannen en vrouwen, vaak nog in prima conditie. Ik behoor zelf behoor met mijn 81 jaar ook tot deze groep. Wij staan dichtbij het eind van ons leven en het lijkt mij dan ook voor de hand te liggen om eerst een beroep op ons te doen, niet op degenen voor wie het leven in veel opzichten nog moet beginnen.”