Pre-mantelzorgwoning vooral kleine gemeenten

De kranten staan vol met gefrustreerde mantelzorgers in spe die alvast met hun ouders willen gaan samenwonen, aldus Merel van Vroonhoven in haar column in de Volkskrant: Ze lopen vast in een moeras van regels en bezwaren. Moeder is niet slecht genoeg, een huisje in de achtertuin mag wel maar woningsplitsing niet. Of de gemeente heeft überhaupt geen beleid.

‘Zorgen over wonen is nu de voornaamste reden dat mensen bellen’, vertelde Fleur Kusters van MantelzorgNL bij RTL. ‘Als de mantelzorg er al is, is best wat mogelijk. Maar juist die situatie vóór zijn, blijkt op veel plekken moeilijk.’

Volgens Kusters zijn niet alle gemeentes in Nederland terughoudend in het meedenken bij mantelzorg of pre-mantelzorgwoningen. Maar het zijn er nu nog geen zeventig, veelal de kleine gemeentes. Vaak zetten (grote) gemeentes liever in op dat ene veelbelovende bouwproject van honderden ouderenwoningen, dan kralen rijgen met individuele (pre-)mantelzorgwoningen.

Potentie is er, nu de wil nog

Van al die grootse bouwplannen komt alleen nog niets terecht, schrijft Van Vroonhoven in haar column in de Volkskrant. “Afgelopen jaar slechts 3.000 van de benodigde 290 duizend ouderenwoningen. Terwijl er tienduizenden plekken – wie weet meer? – zijn die snel geschikt kunnen worden gemaakt voor een (pre-)mantelzorgwoning. En daarmee kunnen we met velen een serieuze bijdrage leveren aan het oplossen van de complexe woon-zorgpuzzel van onze vergrijzende maatschappij. De potentie is er, nu de wil nog.”