Oud en introvert

Sholeh Rezazadeh denkt er al een tijdje over na hoe moeizaam de huidige samenleving is voor introverte senioren, schrijft ze in haar column in het FD.

‘Stel je voor dat je altijd jaren nodig hebt om je bij iemand op je gemak te voelen en dat dit in je leven met slechts een paar mensen is gebeurd. En dan, plotseling, zie je dat deze mensen dood zijn, vertrokken, gehandicapt of ziek, en wat rest zijn vreemden. Vreemden die veel te snel aan je voorbijgaan. Voordat je zelfs maar een van de honderden woorden kunt kiezen die door je hoofd stromen, zijn die vreemden allang weg.’

Gesloten vensters

Jij blijft achter tussen de veilige muren die je om jezelf heen hebt gebouwd, hopend dat iemand een raam voor je opent en het verborgen moois ziet wat jij ook ziet, aldus de columnist in het FD. ‘Maar die vensters blijven vaak gesloten. Je bent voortdurend op zoek naar die ene zeldzame voorbijganger die de tijd wil nemen om door je muren heen te breken.’

Kostbaar en broos contact

De uitdagingen van de introverte oudere in onze samenleving worden zelden besproken, schrijft in het FD. ‘Een maatschappij die vaak gericht is op snelheid, efficiëntie en oppervlakkige prestaties, terwijl het kostbare en broze contact met een introvert persoon tijd, geduld en begrip vereist, vooral als die persoon de grenzen van het economische nut al bereikt heeft.’