Ruimte voor buurtinitiatieven in de zorg
Er is in de samenleving genoeg energie en wil om zorgzame gemeenschappen in te richten, schrijft Marcel Canoy in NRC. Alleen zit het systeem de initiatieven voortdurend in de weg.
Als we niks doen verandert de zorg volgens Canoy (hoogleraar gezondheidseconomie en dementie VU) vanzelf in een soort Schiphol. Lange wachtrijen, gestrande patiënten en oververmoeid personeel dat met kunst- en vliegwerk alle ballen in de lucht probeert te houden. “Dit is geen zwartkijken. De contouren zijn vandaag al zichtbaar.”
Talloze initiatieven belemmerd
Er is enorm veel energie in de samenleving om de langdurige zorg vlot trekken, constateert Canoy in NRC. “Helaas zien we dagelijks hoe talloze initiatieven belemmerd worden door het systeem. In de meeste gevallen zijn de schotten tussen de Wet langdurige zorg, de Zorgverzekeringswet en de Wet maatschappelijk ondersteuning de grote boosdoeners. Het leidt tot naar elkaar wijzen, op elkaar wachten en van het kastje naar de muur-gedrag.”
Geen zorg maar welzijn
En als het niet de schotten van de zorgwetten zijn, speelt ruimtelijk ordening en volkshuisvesting soms een belemmerende rol, merkt de hoogleraar op. “Daarnaast komt het nog te vaak voor dat zorgaanbieders zelf vastlopen in systeemverstrikking en struikelen over zelfbedachte regels. Of de zorg teveel centraal stellen terwijl langdurige zorg vaak helemaal geen zorg maar welzijn is.”
Laten we dit gaan regelen
Anders dan bij het klimaat- en het energieprobleem weten we in de langdurige zorg wat we moeten doen, staat iedereen te popelen om de handen uit de mouwen te steken en zijn we niet afhankelijk van het buitenland, schrijft Canoy in NRC. “Laten we dat dan gaan regelen.”
Manifest van brede coalitie
Lees ook het manifest op socialevraagstukken.nl waarvan Canoy initiatiefnemer was en dat is ondertekend door een zeer brede coalitie van zorgvernieuwers, bestuurders, wethouders, burgerinitiatieven, toezichthouders, woningcorporaties, adviesraden, patiëntvertegenwoordigers en hoogleraren.