Ouderen de dupe van huisartsentekort

“Het tekort aan huisartsen staat niet op zichzelf en hangt samen met allerlei bewegingen, het ‘langer-thuisbeleid’ van de overheid.” Dat zegt Iris Wallenburg, hoogleraar sociologie van de zorg aan de Erasmus School of Health Policy & Management, in Trouw.

Twee grote groepen zijn van het huisartsentekort het meest de dupe, zegt Wallenburg in Trouw: kwetsbare ouderen en mensen met een verstandelijke beperking. “Aan hen is de huisarts veel tijd kwijt. Er moet in de loop der tijd meer zorg worden geleverd, ze komen relatief vaak op het spreekuur, hebben vaak ingewikkelde zorgvragen en voor hen is veel te regelen, zeker als de situatie verslechtert en de mantelzorg overbelast raakt.”

Geclusterd wonen

Toch zijn er volgens Wallenburg wel degelijk oplossingen te bedenken die de huisarts ontlasten en zorg garanderen. Ze wijst op hoe ouderen tegenwoordig steeds vaker ‘geclusterd’ wonen, in kleinschalige instellingen met zorg nabij. “Het zijn vooral commerciële partijen in deze groeimarkt die dit aanbieden en daar ook de zorg voor regelen.”

Ontzorgen

Dan komt bij zorgvragen niet meteen de huisarts in beeld, maar eerst bijvoorbeeld een verpleegkundig specialist. “Die kan veel wat de huisarts ook kan, zoals medicatie voorschrijven.” De huisarts wordt zo ‘ontzorgd’, maar blijft wel op de achtergrond aanwezig. Ook maakten zorgverleners recentelijk veelbelovende afspraken om regionaal vaker zorg aan huis te kunnen leveren, aldus Wallenburg in Trouw. “De specialist ouderengeneeskunde, nu nog vaak te vinden in het verpleeghuis, gaat dan bijvoorbeeld de wijk in en bezoekt mensen thuis.” Ter illustratie wijst zij op het succesvolle Meso-project van specialist ouderengeneeskunde Ester Bertholet, die al in 2011 begon met deze aanpak.

Regionaal regelen

Tijdrovende taken zijn volgens Trouw dan niet meer het pakkie-an van de huisarts. Denk aan het regelen van de thuiszorg, inschakelen van de fysio of het regelen van respijtzorg voor overbelaste mantelzorgers. Wallenburg: “Zulke zorg is met zijn allen regionaal soepeler te regelen. Er is zo ook meer expertise beschikbaar en dan kan de zorg beter worden.” Helaas lijken zorgverzekeraars vooralsnog niet erg geïnteresseerd in deze regionale aanpak. “Ze kopen deze zorg nog maar weinig in.” Koudwatervrees, denkt Wallenburg.