Mantelzorger moet knokken voor elk uur

Margreet van der Voort (59) is mantelzorger voor haar moeder en broer in de Hoeksche Waard. Dat kost haar al snel 20 uur per week, naast haar werk.

‘Sinds een jaar of zes, zeven is er geen keuze meer of je wilt mantelzorgen’, zegt Van der Voort (bestuurslid is van Mantelzorgelijk, platform voor mantelzorgers) in het FD.

Emotionele band maakt chantabel

Op het moment dat zij een indicatie aanvraagt, bijvoorbeeld voor huishoudelijke ondersteuning, is de eerste vraag: wat kun jij als mantelzorger doen? “Waar je eerst kon zeggen: “Ik neem wel wat over, want dat vind ik fijn”, is het nu: alleen wat je niet kunt doen wordt gedaan door de professionele zorg. Stel dat ik zeg: “Ik kan niets meer doen dan nu”, dan kom ik op heel vervelend terrein.” De emotionele band maakt chantabel, aldus de mantelzorger in het FD.

Ontmoedigingsbeleid Wmo

Het ging volgens Van der Voort mis toen de gemeenten verantwoordelijk werden voor het uitvoeren van de Wmo en tegelijkertijd moesten bezuinigen. “In werkelijkheid wordt er een ontmoedigingsbeleid gevoerd en is het knokken voor elk uur. Ik heb tot aan een bezwaarcommissie moeten gaan. Een keer kreeg ik te horen: “Oké, uw moeder krijgt de uren, maar weet dat iemand anders daar de dupe van is.”

Geef mantelzorger financiële positie

De ondersteuning van mantelzorgers is inmiddels een hele industrie geworden, constateert mantelzorger Margreet van der Voort in het FD: een lucratief verdienmodel voor anderen, maar niet voor de mantelzorgers zelf. Zij vindt dat mantelzorgers een financiële positie moeten krijgen. ‘Als je een kind krijgt is alles geregeld: kinderopvang, kinderbijslag, verlofregelingen. Als je een oude ouder krijgt, zit je met dezelfde vraagstukken, maar is er niets. Waarom geen vergelijkbare regelingen voor mantelzorgers?’