Ga gewoon af op de verpleegkundige

Stervende patiënten die in hun eigen ontlasting moeten liggen; verpleegkundigen die uren bezig zijn om voor hen incontinentieluiers geregeld te krijgen.

Administratieve rompslomp waartoe de leveranciers van medische hulpmiddelen verplicht zijn, leidt bij stervende patiënten tot mensonterende toestanden. Dat signaleren volgens de Telegraaf verpleegkundigen die zien hoe palliatieve patiënten en hun geliefden slachtoffer worden van bureaucratie, waardoor patiënten in hun laatste levensfase worden opgezadeld met onnodig lijden.

Frustrerende bestelprocedure

Volgens wijkverpleegkundige Jennifer Bergkamp is de  hele bestelprocedure slepend en frustrerend. “In zo’n laatste levensfase wil je mensen graag enig comfort bieden. Zodat zij alleen nog maar bezig hoeven te zijn met het stervensproces. Maar met dit zorgsysteem kan dat dus niet meer. Ik zou daarom zeggen: ga gewoon af op de inschatting van de verpleegkundige.”

Geen twijfel aan expertise

Dat vindt volgens de Telegraaf ook beroepsvereniging V&VN die het probleem herkent en stelt dat het bij zorgmedewerkers regelmatig voorkomt.  “Als een wijkverpleegkundige vaststelt dat deze hulpmiddelen nodig zijn, mag je ervan uitgaan dat dat ook daadwerkelijk het geval is. Aan hun expertise hoeft niet te worden getwijfeld.” Betrokken zorgverzekeraars gaan volgens de Telegraaf de zaak uitzoeken.

Goedkoop blijkt duurkoop

De krant merkt op dat de zorgverzekeraar op alle mogelijke manieren proberen op de uitdijende zorgkosten te besparen. Bijvoorbeeld door het groot inkopen van medische hulpmiddelen zoals incontinentiemateriaal, katheters en verband. Ze krijgen daarvoor volumekorting. “Mooi, zou je denken, want dat houdt de premie lager. Maar voor sommige verzekerden blijkt goedkoop duurkoop.”

Kwaliteit van leven

Op deze manier worden kosten bespaard, stelt de Telegraaf, maar er wordt volgens de verzekerden flink ingeboet op de kwaliteit van leven. En laat dat nou net een van de andere speerpunten van zorgverzekeraars zijn: zorgen voor een beter leven, zelfs in de laatste fase.