Bouwen voor hoe mensen nú leven

Twee ouders met twee kindjes. Als er in Enschede huizen worden gebouwd, is dat negen van de tien keer voor gezinnen die zo zijn samengesteld. “Maar de helft van de woningzoekenden is alleen.” En veel ouderen willen graag een fijn appartement. Kortom, schrijft dagblad Tubantia: werk aan de winkel voor Jessica Hammarlund Bergmann, de stadsbouwmeester.

Laatst sprak ze een vrouw van middelbare leeftijd. Ze woont in een heel groot huis in Enschede, in haar eentje. “Ze wil er graag een soort studentenhuis van maken, maar dan voor 50-plussers. Dat kon niet vanwege het beleid tegen huisjesmelkers.” Hoe kan ik haar helpen in het woud van regeltjes, vraagt Jessica Hammarlund Bergmann zich dan af. Zulke initiatieven zijn namelijk waardevol, zegt ze in Tubantia. Die net als kleine wooncorporaties omarmd moeten worden. “Veel ouderen willen graag samen bouwen. Wellicht in een mix met jongeren. De senioren kunnen op de kinderen passen en de jongeren op hun beurt helpen weer met de tuin of nemen de boodschappen mee als ze toch zelf naar de supermarkt gaan.”

Door delen kom je elkaar tegen

Samen naar nieuwe woonvormen zoeken gaat ook over delen, zegt de stadsbouwmeester. Door ruimten en spullen met elkaar te delen, kom je elkaar sneller tegen. “Als je elkaar kent, wordt het makkelijker om iemand te helpen.” Jessica Hammarlund Bergmann groeide op in Denemarken, waar het al heel normaal is om voorzieningen met elkaar te delen. “Mijn ouders wonen in een flat waar het souterrain een gezamenlijke ruimte is. Gereedschap, wasmachines, een droogruimte; ze ontmoeten er ook anderen.”

In de breedte leren denken

De stadsbouwmeester van Enschede pleit er in Tubantia voor dat de gemeente het geld minder strikt gaat besteden. “Sociaal gaat over zorg voor ouderen, fysiek over het inrichten van de straat. Als we die twee combineren, kunnen we meer doen met minder geld en worden de oplossingen beter. De gemeentelijke organisatie moet in de breedte leren denken en openstaan voor experimenten hierin.”