Ouderdom als fase van groei en bloei

In het recent verschenen boek ‘Wie ben ik als niemand kijkt?’ van emeritus hoogleraar psychologie Liesbeth Woertman staat het zelfbeeld van de oudere vrouw centraal.

‘Het verlies van de bewonderende blik treft vrouwen onevenredig zwaar’, vertelt Woertman in een interview in Volkskrant magazine.

Meer vanuit bezieling leven

‘Want vrouwen worden hun leven lang gebombardeerd met de valse boodschap: hoe mooier, hoe gelukkiger. Terwijl niet meer afhankelijk zijn van de blik van mannen, vrouwen kan verlossen van de druk om aan een schoonheidsideaal te voldoen en ruimte kan maken om meer vanuit bezieling te leven.’

Net wat meer zelfvertrouwen

Het kan volgens Woertman helpen om een vrouw van een zekere leeftijd te zijn, want dan heb je vaak net wat meer zelfvertrouwen. ‘Bovendien kan de ouderdom, juist doordat die gepaard gaat met ervaringen van verval, de uitgelezen gelegenheid zijn om – min of meer gedwongen – je ego te laten leeglopen waardoor je dichter bij je machtige, wilde natuur komt.’

Wat je nooit eerder zag

Ouderdom gaat zodoende niet alleen met verval gepaard, zegt Woertman (68) in Volkskrant magazine, ‘maar biedt je de kans om iets te ontdekken wat je nooit eerder zag. ‘En dan blijkt het ineens een fase van groei en bloei.’ ‘Dat we jong hoger waarderen dan oud, komt ook doordat er in de beeldvorming maar één soort oudere vrouw lijkt te zijn, terwijl er zo veel leuke, verschillende, inspirerende oudere vrouwen zijn. Ik wil met mijn boek graag een lans breken voor een breder beeld.’

Het mooiste komt het laatst

‘Ik vind het leven met het klimmen der jaren gewoon veel makkelijker worden’, zegt Woertman in Volkskrant magazine. ‘Dat is het best bewaarde geheim. Wie verheerlijkt de jeugd en waarom? Dit is de fijnste fase van mijn leven. Ik vind het een grote leugen dat er zo negatief over de ouderdom wordt gesproken. Het mooiste komt het laatst, als je bereid bent om grootmoeder van alle levende wezens te worden.’